geldi.
Ü: nehayet gele bildin!
T: ne olub Ülker?! Seninle dalaşacaq halda deyilem!
Ü: hey! Dayan! Sen nece insansan?! Niye Esmini o veziyyetde qoydun?! Sen bu qeder qorxaqsan?! Sevirdin bes?! Ne oldu?! Qorxaq!
T: Ülker!! Elimden bir qeza çıxmamış çıx get otaqdan!
Ü: getmirem! Hesab vereceksen mene!
Ses-küye Yegane xanım geldi. Övladlarının niye dalaşdığını anlamağa çalışırdı.
Y: Ülker? Tural? Ne olub?
T: ana heç ne.
Ü: ana senin bu oğlun qorxaqlığı ucbatından Esmini gözü yaşlı qoydu. Anasız atasız, onu istemeyen nene-babanın himayesinde ağlar böyüyen bir qızın ahını aldı!
T: Ülker!!!!
T: Ülker!!!!
Y: Ülker men Esmini çox isteyirem ancaq Tural doğru olanı etdi. Kemale bibin bu evde o yazıq qıza imkan vermezdi yaşasın. Getsin başqası ile xoşbext olsun.
Ü: sizin düşüncenize inana bilmirem!
Ülker dostuna edilen haqsızlığa döze bilmirdi.
Aradan bir neçe gün keçmişdi. Tural artıq hemin gün herbi xidmete gedirdi. Esminin nisbeten esebi keçmişdi. Çünki çox sevirdi Turalı. Ona her ne etse de sevirdi Turalı... Son defe onu uzaqdan da olsa gedib görmek isteyirdi... Ancaq qerarsız idi...

<< 1 2 [3]