tapşırmışdı.. Axşama qeder evden çıxa bilmedim.. Ne de Arazdan ses soraq gelirdi.. Narahat olmuşdum.. İşe bele getmemişdi.
Zeng etsemde açmırdı.. Polise xeber vereceyini sonra da geleceyini demişdi amma...
Tamerlana zeng edib soruşduqda onun birşeyden xeberi olmaığını anlamışdım ..
Kimden soruşsam xeberi yox idi.. Axşam qapının zengini eşider eşitmez qaçıb özüm açmışdım qapını.. Ancaq gördüklerime inana bilmirdim..
Qarşımda Arazı görende sevinsemde qolundakı yaranı görende göz yaşlarımı saxlaya bilmemişdim..
- Araz ne oldu sene?
- sakit ol yaxşıyam men
- ne oldu dedim?
- gel keçek içeride danışaram
- Denen artıq yaxşısan? Bu nedir axı.?-deyib elim ayağıma dolaşa dolaşa onun qolunu yoxlayırdım.
- Polisden çıxıb senin yanına gelecekdim.. Amma yolda maşının qarşısını kesdiler. Elece maşının içinde olanda çiynimden gülle ile vurub getdiler.. Xestexanaya gedib yoxlanmoşam narahat olma. Sadece sivirib çiynimi.. Men yaxsıyam-deyib diger qolu ile qucaqlamışdı..
- Sene ne ise olsa ne ederem nen Araz..
- öldüyüm güne qeder yanında olacağıma söz vermişem unutma.)
Diger otaqdan anam ve Sura gelib Arazı görer görmez qorxuya düşmüşdüler. Sura deyessn Tamerlanı çağırmışdı..
Ancaq ne bu zenglerin sonu gelecekdi ne de tehditlerin!
Yeni bir zeng her şeyi mehv etmeye yetmişdi..
Tamaraya nifret edirdim..
- nevar Allahın belası.??
-" Meni unutmayın.. Tezlikle qayıdacam.! Arazdan muğayat ol.. Salamat qalsın.. Mene lazımdır.!"-
Deyib yeniden söndürmüşdü telefonu!!!
Bizim çetin anlarımızhele indi gelirdi deyesen.. Göreceklerimiz qabaqda imiş amma....
Bölüm sonu

<< 1 2 [3]