gözel günleri unutmaq asan olacaqdımı? Bunu zaman gösterecekdi...
Esmin göz yaşlarını silerek eve doğru getdi. Bundan sonra ne edecekdi bilmirdi. Evvel ayrı da olsalar onun yaxında olduğunu, bir zenge yanında ola bileceyini bilirdi. Ancaq indi o uzaqda idi. Bu düşüncelerle eve çatıb yatağına uzandı. Biraz sonra Sevil xanım ve Rüstem beyle birlikde Ülker geldi. Ülker Esminin ne veziyyetde olduğunu texmin edirdi ona göre onlarla birlikde Esmini görmeye geldi. Otağında olduğunu yeqin ederek birbaşa otağına yollandı.
Ü: Esmin necesen bidenem?
E: yaxşıyam Ülker gel otur.
Ü: gözlerinin qızartısı ve şişkinliyi ele demir. Niye gelmedin onu görmeye? Gözü ele hey seni axtarırdı.
E: gelmişdim
Ü: aaaa men niye görmedim?
E: özüm istemedim. Sadece uzaqdan baxdım ona ve qayıtdım.
Ü: amma çox rahat görünürsen.
E: orda ancaq oğlanlar olacaq deye içim rahatdı-deyib gülür.
Ü: ay Esmin delisen sen.
O geceni Esmin yata bilmemişdi. Sadece Turalı ve atasını düşünürdü. Beli, atasını. Çünki bütün bunların sebebkarı atası idi. Atasını onları terk etmese bunları yaşamayacaqdı.
E: ata niye ayıb getdin bizi? Niye axi? Niye? Bax indi qızın neler çekir. Seni maraqlandırnadığını bilirem ancaq hamısı sene göre oldu. Yetimem deye heç kim meni öz oğluna layiq görmür. Ne olardı getmeseydin? Men heç seni incitmezdim ki. Senden hediyyeler, oyuncaqlar istemezdim. Hamının uşaqken sürdüyü velosipedden de istemezdim. Söz verirem istemezdim senden başqa heç neyi. Senden sadece isti qucağını isteyerdim. Meni qorumağını, meni sevmeyini isteyerdim. Amma getdin. Menim sene ilk 'ata' demeyimi bele gözlemeden getdin. Ve arxanda sadece ağrılar, acılar, göz yaşları buraxdın...-deyerek ağlayıb yuxuya gedir...
Günler, hefteler, aylar öz axarı ile gedirdi. Esmin ise unuda bilmirdi Turalı. Tek qaldığı her an, her saniye Tural ve onunla bağlı xatireleri xatırlayırdı. Yoxluğuna öyreşse de unuda bilmemişdi ilk sevdiyini... Onu güldüren tek şey ara sıra anasının ziyaretleri idi. Bezen anası ile çıxıb gezib

<< 1 [2] 3 4 >>