mene bele demisdin ,,-Hec Humay, hec ne olmuyub sadece yorgunam biraz o qeder. -Isteyirsen sabah gelme Kamran, hem sabah 1dersim var, ozum de gederem
-Olmaz –deye Kamran yene zehmli sesle etiraz etdi, ve sonra -Yani, olmaz, bu menim isimdir-deyerek yumsaq sesle bayaqki sozune duzelis etdi..
-Sen bilersen ama men sene gore dedim, bele yorgun veziyyetini gorende men de pis oluram,,
-Pis olma Humay, her kesin heyatinda bezi anlar olur ki insan ozunu cixilmaz veziyyetde hesab edir, hec neyi dusune bilmir o an, yalnizca sabahki gunun ona neler yasadacaqini gozlemekden basqa cixis yolu qalmir.. -Indi sen o veziyyetdesen Kamran ? deyerek –ozumde bilmeden gozlerim doldu,yaxsiki o bunu gormedi. -Gecen xeyre qalsin Humay, senden nigaran olarlar- deyib, sozu deyiwdi.. Hec ne deye bilmemisdim, bilmirem niye israr etmeden onunla sagollasib eve dogru getdim. Icimde axi niye bele oldum, Kamranin heqiqeten de bir derdimi vardi? Bes onu bu cumleleri qurmaga vadar eden derd ne idi axi.? Belke de Kamran ozunu menden ferqli hiss edirdi, bele hereketlerle meni ozunden soyutmaga calisirdi kim bilir? Belkede sevdiyi insan vardi ve artiq menle semimiyyeti bunun ucun azaltmisdi,nece deyerler menim icimde oldugum bu dunyama addim bele atmaq istemirdi. Butun bu dusunceler meni cox deyiwmiwdi, hec Qemerim de menden soz ala bilmirdi. Her weyden soyumuwdum. Ele Fuadin dediyi kimi,artiq bizim ailelerimiz cox tez-tez gorusurdu. Is gorusmeleri ve gelecek planlar haqqinda bir fikre gelmek ucun tewkil olunmuw aile yemekleri ,axsam yemekleri getdikce Fuadin mene olan hissleri qabarmaga basladigini sezirdim. Her addim basi cumleler dolu baxislari ile meni izlemesi, xelvet bir zaman axtarib menle daniwmaq istemesi.. Butun bunlara tebii ki mane olurdum, hem de ailemin bu durumu bilmesini istemirdim deye Fuadi bu goruwmelerde kibarcasina yola vermeye caliwirdim. Amma bilirdim Fuaddin ureyi dolu idi ve ne vaxtsa uzume dogru partlayacaqdi. Men ise helede onun ureyindeki yanan ocaga benzin sepmek de

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 81 >>