ehtiyaclarimi odediz, bes menim hisslerimi? Duygularimi?menim sizsiz kecirdiyim zamanlarimi hara yazim?Belkede pewman olacaqsiz ama nafile, kecmiw pewmanliqlarin faydasini goren olmadiki siz de goresiz! Heqiqeten de bu daniwiqlarimla boyuk xaos yaratmiwdim evde, anamla atamin gozleri berele ,agzi aciq veziyyetde menim qezeb ve hayqiriwlarla dolu cixiwimi seyr edib ve susmaqdan bawqa bir carelerinin qalmadigini da anlamiwdilar .Ama gec idi, olan olmuwdu. Men ise sozumu bitirib celd addimlarla otagima qalxmaq isteyirdim ki, yene huwumu itirerek pillekanlarin onunde yere yixilmiwam. Gozlerimi acanda otagimda anamin da yanimda oldugunu hiss eledim ama hirsim hele de soyumamiwdi, ona teref baxmaq istemirdim, ama ne qeder pewiman ve aci ceker veziyyetinin oldugunu hiss edirdim.Belece bir soz demeyerek menim ayildigima emin olub alnimdan öpüb caresizce otagi terk elemiwdi. Az sonra telefonuma zeng geldi,
-Alo,, Humay necesen? Senin ucun cox narahatam! - Bu ki Kamranin sesi idi,bir teher ozumu toparlasam da sesim boguq terzde:
-He Kamran narahat olma, men normalam
-Artiq iki defedirki gozlerimin onunde bayilirsan,,
-Nece yani sen bizim evdeydin bayaq?
-Cox uzur isteyirem, bezi iwlemlere gore atanla daniwmaga gelmiwdim, ama tesadufen daniwiqinizin ustune gelib cixdim,ama sonra senin sözlerini ewitdikce men de pis oldum ele olanlar da ondan sonra oldu.. Bele bawa duwduyume gore menim huwsuz veziyetimde meni otagima Kamran cixarmiwdi,ses tonundan hiss elemiwdim ki Kamran cox pis olub, onu teselli ede bilmirdim eksine o meni teselli etmeye caliwirdi. Belece Qemersiz kecen gunlerim meni daha da batirirdi sanki,evden cole cixmaq istemirdim. Gunel de tez-tez ziyaretime gelirdi,o da teselli ederek artiq heyatima davam etmeyimi,her weye oldugu yerden bawlamagi ve s kimi sozlerlere meni qemli dunyamdan ayirmaga caliwirdi.Fuad ise bugunlerde hec gozume deymemiwdi,ancaq o da mesajlarini eksik etmirdi, ” bilirem meni gormek istemersen, ama bawina gelenlerden dolayi sene

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 81 >>