öteri baxan genc adam baxışlarını yere dikerek.
-Deymez..
Deyib yoluna davam etdi.. Genc qız onun arxasınca baxdı.
Ona yaxınlaşan yaşlı xidmetçisine müraciet ederken bele gözlerini dalĝın halda yoluna davam eden adamdan ayıra bilmedi.
-O kim idi, Xelil dayı...
-O Ìsa deye bir kendçinin oĝludu, adı Murad'dı..
Genc qız baxışlarını yoldan ayırmadan "Murad.." deye tekrar etdi...Üreyindeki heyecan getdikce artırdı, heyatı boyunca ilk defe bele bir heyecan duyurdu. O qorxu, heyecan, sevgi, kimi hissleri bilmirdi... Bildiyi tek hiss vardı qezeb... Kime ve neye qezebli olduĝunu bilmirdi.. Amma qarşısını ala bilmediyi qezebi onu get gede daha çekilmez bir adam halına salmışdı.. Hetta çox vaxt doĝma qardaşı ile bele yola gede bilmirdi. Ìndi ise artıq qezeblene bilmirdi, qorxu hissini duyurdu, üreyine her keçen deqiqede daha çox hakim olurdu sevgi ve heyecan... O gözel qadının dodaqlarından çıxan bir cümle ona heyata qarşı ümüd beslemeye vadar etmişdi.. Axşama qeder nece sebr edecekdi?.. O gözel gözleri görmeden vaxt nece keçecekdi.. Derin bir nefes aldı, heç cür fikirlerini bir yere toplaya bilmirdi. Bundan sonra ne olacaqdı... Bu sualın cavabı yox idi. Amma çox gözel derk ettiyi bir şey var idi.. Bundan sonraki çox şey onun davranışlarından aslı olacaqdı. Zaman lazım idi.. Her ikisine zaman lazım idi.
Gözleri qolundakı saata sataşdı, artıq iki saat idi, boş boş düşüncelere dalmışdı. Beynini en çox meşĝul eden bir fikir vardı. "Göresen indi Asya ne edir?"
Axşama hele çox var idi, yerinden qalxaraq stulun üstüne atdıĝı penceyini götürdü. Ìri addımlarla aşaĝı enib küçeye çıxdı. Bu kiçik ofisden şeherdeki bütün işlerini idare edirdi. Biraz hava almaq, fikirlerden qurtulmaq meqsedi ile maşını ofisin önünde qoyub, eyri yollarla kendin küçelerini dolaşmaĝa başladı. Bu kendde her şey öz axarı ile sakit şekilde davam ederken onun qelbinde fırtınalar qopurdu. Anasının ölümüne qeder bu kendde xoşbext hiss edirdi özünü, amma anasının ölümünden sonra insanlara olan baxışının

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 100 >>