heyatında onu en çox maraqlandıran heyat yoldaşı idi, bu adam onun üçün qapalı bir qutudan ferqsiz idi, ve o bu qutunu açmaĝa cesaret etmirdi. Qorxurdu...
Bezen cesaret edib Sevda'ya bu adam haqqında sual vermek isteyirdi amma bu sadece bir an davam edirdi. O qorxu hissine yenilib susurdu.
Bu evin gözel olduĝunu yeni yeni, anlayırdı.. En çox sevdiyi yer ise pencere önünde qoyulmuş kreslo idi. Oradan bütün baxça aydın görünürdü. Bezen kresloda oturub saatlarca bu baxçanı izleyirdi.. Gözel çiçekler ekmek isteyirdi, amma ne gücü nede cesareti çatırdı. Bu aralar yuxudan gec oyanırdı, getdikce tembel olurdu.. Qelbi kimi, heyatı da tör,töküntülerden ibaret idi, ve o heç cür heyatını seliqeye sala bilmirdi....

******************

"Zifir gece içinde uykusuzun ben yine.
Aklımda eski günler avunurum derdimde..
Zaman geri dönmez ki, sevda ecel bilmez ki,
Sende öksüz kalmışım, dalım çiçek açmazki..."
Qulaĝında tekrar eden sesle gözlerini yumdu, oturduĝu yerde derin fikir dünyasına dalmış genc adam son iki heftede daha çox içine qapanmışdı. Düşündüyü qeder asan olmayacaqını bilse de bu qeder çetin olacaĝını bilmirdi... Ne qeribe idi heyat, bir vaxtlar atasının etdiyi sehfleri indi o özü edirdi.. Bir ay evvele qeder atasına qarşı hiss etdiyi qezeb hissini artıq hiss etmirdi... Ìndi ise bu qezeb yalnız onun özüne idi, bilirdi ki, onun qezeblenmeye haqqı yox idi. Çox uzaq keçmişde qalan hadiseler tekrar olunurdu.. Oda atası ile eyni şeyleri yaşayırdı... Xatireleri onu çox iller evvele apardı. Anası hedsiz gözel bir qadın idi, eyniyle Asya'nınkı kimi iri qara gözleri vardı. Bu gözler istenilen insanı heyran edecek qeder gözel idi... Anasıda atası ile sevgi hissi olmadan ailesinin isteyi ile evlenmişdi.. Atası anasını deli kimi sevse de, heç vaxt onun qelbini qazanmaĝa çalışmamışdı.. Onu neyese mecbur ederek özünü sevdire bileceyini düşünürdü... Ìller önce yaşanan bir hadise onun hafizesinde derin bir iz buraxmışdı.. Sakit bir payız axşamı idi, yataĝında uzanıb yuxuya

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 100 >>