artan kederi boşaltmışdı.. Heyat ona heç edaletli davranmamışdı, bundan sonra da edaletli davranacaq kimi görünmürdũ..
Özünü toplamaĝa çalışaraq göz yaşlarını sildi, baxışlarını yere dikerek..
-Men..
Dedi, sesi titredi.
-Men biraz hessas davrandım... Üzür isteyirem...
Deye pıçıldadı.. Bu adamı qezeblendirmekden qorxmuşdu, söylediyi sözlerden sonra başını bir anlıq qaldırıb heyat yoldaşının gözlerine baxdı.. Qezebin eksine derin bir keder vardı...
Özünü möhkem saxlasa da, bu qadından daha acınacaqlı halda idi.. Onun bu heyatta döze bilmeyeceyi tek şey, bu qadının göz yaşları idi.. Her damlası onun üreyini yandırıb kül ederken susmuşdu, heç bir şey söylemeden ona üreyini boşaltması üçün imkan vermişdi. Onu susturmaĝa çalışmamışdı. Eksine ona daha çox sarılmışdı..
Genc qadın, heyat yoldaşı olan bu adamın gözlerinde gördüyü şeyi anlamaġa çalışaraq ondan ayrıldı.. Etdiyi hereket üçün utanc duyurdu, bu adamın qarşısında aĝlamaq taptalanmış qürurunu bir daha taptalamaq idi.. Axı bu adamın etdikleri bu qeder asan baĝışlanacaq şeyler deyildi.. Başqa bir şey söylemeden açıq qapıdan içeri keçdi.. Arxasına baxmadan masaya yaxınlaşdı. Gülümsemeye çalışaraq xidmetçi qıza baxdı.. Sesini güçlü tutmaĝa çalışaraq.
-Meni niye gözlemedin birlikde toplayardıq..
Dedi, ve masanın üstünü toplamaĝa başladı.. Qapının bir addımlıĝında dayanıb onu izleyen adamdan xebersiz öz işi ile meşĝul olarken, bilmirdi ki, bu adamın üreyinde neler baş verir...
Bir müddet yerinden terpenecek, hereket edecek gücü tapmadı özünde... Bu qadının her hereketini izleyirdi.. Sakit, gözel, ürkek, zeyif... Ve hedsiz mesum...
Xatırladıĝı bir şey ile dodaqlarını acı bir tebessüm sardı,
Ìlk söhbetlerinde "Aciz qız" demişdi ona.. Esline qalanda aciz olan o, özü idi... Susqun qezeb donmuş gözlerinde keder hakim olmuşdu artıq.. O axı bu qeder qeddar, pis bir insan nece olmuşdu?.. Heyat burulĝanına qapılıb sessizce uçuruma doĝru gederken kederli gözlerle izlemekden başqa elinden bir şey gelmirdi.
Bu gün

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 100 >>