artıq özü bele özünü tanıya bilmirdi.. Ìntiqam almaq kimi axmaq fikire qapılmış genc adam, oturduĝu yerde yerini rahatlayıb anasının elinden tuttu..
-Ele baxma anacan.. Men yaxşıyam, vallah doĝru deyirem.. Men zamanla unutacam olanları inan mene.
Dediklerine özü bele inanmazken anası nece inanacaqdı ki? Zavallı qadın yaşlı gözlerle oĝluna baxırdı.. Ana üreyi idi neticede hiss edirdi oĝlundakı deyişikliyi. Elinden bir şey gelmezken qebul etmek den başqa çaresi yox idi.. Belke de doĝrurdan da dediyi kimi, aile heyatı qurmaĝı ona olanları unutmaqda kömek edecek.. Amma nedense oĝlu evleneceyi qız haqqında heç bir şey dememişdi...
-Deyişdin oĝlum, çox deyişdin... Sen bele deyildin.. Gözlerin bele deyildi..
Dedi zavallı qadın, aĝlamaqdan gözleri qızarmışdı..
-Ana... Anam olanlar elede kiçik şeyler deyildi... Ama artıq olan oldu bundan sonra menimde bir yolum var.. Inan mene bir daha üzülmeyecem, ezab çekmeyecem...
Dedi, gülümsedi. Ana caresiz oĝlunun sözleri ile teselli tapıb her şeyin yaxşı olması üçün dua ederek oĝlunu baĝrına basdı..
Anasın dan ayrılıb evden çıxdı.. Gecenin qaranlıqı ile salamlaşdı.. Onun qelbi qeder qaranlıq olan semada bir neçe ulduz vardı.. Heyat özü gözlemediyi anda intiqam üçün yol çıxarmışdı önüne.. Vicdanlı, dürüst olmaĝın bir işe yaramadıĝını düşünerek bu yola doĝru addım atmışdı.. Sabah ise qurduĝu planın ilk sehnesini oynayacaqdı...
Gecenin qaranlıĝına baxaraq, "Men ezab çekmeyecem ana, başqa biri ezab çekecek.." deye pıçıldadı.. Qelbini kor etmiş nifretinin onu uçuruma sürüklediyinden xebersiz özü ve başqa mesum insanlar üçün dehşetli bir sonluq hazırlayırdı...

***********

Gözlerini açıb seherin ilk şefeqlerini salamladı, derin bir nefes aldı... Yerinden qalxmaq isterken belinde sabitlenmiş el buna mane oldu.. Baxışlarını yan terefinde yuxuya dalmış adama çevirerken heyecanla titredi.. Yuxuya dalmış adamın sert çöhresinde dolaşdı baxışları... Qalxa bilmedi, bu adamı narahat edib oyatmaq gelmedi içinde.. Sessizce bu

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 100 >>