Xidmetçi qızlara müraciet ederek.
-Biriniz Mürsel Bey üçün su aparın..
Dedi. Asya yerinden qalxaraq,
-Men apararam..
Dedi, su doldurduĝu bardaĝı götürüb metbexten çıxdı.. Salonun qapısında dayanıb derin bir nefes aldı.. Qapını açdı, bu an qarşısında oturan adamı görünce olduĝu yerde donub qaldı... Elleri titredi, gözlerine qaranlıq çökerken elindeki stekanı yere buraxdı...
Başı herlendi ve o yere yıxalacaqken bir el onu havada yaxaladı."Deyişmesi imkansız qaranlıq taleyim... " gördüklerinin yuxu olmasını dileyerek gözlerini açdı.. Etrafda her şey bulanıq idi.. Bir daha yumdu gözlerini, bir neçe saniye gözleyib tekrar açdı.... Gözleri yanında oturub onun elini sıxan, elin sahibinde sabitlendi..
-Oyandı..
Arxada Kübra'ın sesini eşitdi.. O, ise gözlerini qarşısındakı adamın gözlerinden ayıra bilmirdi.. Bu gözlerse telaş, qorxu, heyecan, şefqet qarışıq bir ifade vardı... Yalnız adet etdiyi qezeb yox idi..
Heyat yene vurmuşdu onu, yeniden heç gözlemediyi anda yene vurmuşdu.. Ve o yene yıxılmışdı.. Axı o bunlara layiq olacaq ne etmiş ola bilerdi ki?
-Yaxşısan mı Asya'm...
Heyat yoldaşının dodaqları arasından çıxan bu kelime onun beynindeki bütün fikirleri bir kenara sıxışdırdı.. "Asya'm.." demişdi, onu sahiblenmişdi.. Onun adını ilk defe idi, şefqet qarışıq bir ifade ile demişdi... Asya'm... Dodaqlarını ixtiyarsız bir tebessüm sardı..
-Yaxşıyam..
Deye pıçıldadı.. Yaxşı deyildi... Etrafdakı insanlara baxa bilmirdi .. Yene "onu" bir vaxtlar ona dünyalar demek olan adamı görmekden qorxurdu.. Olacaqları.. Ola bilecekleri düşündü... Bedenini saran titreme hissi ile baxışlarını heyat yoldaşından qaçıraraq onun ellerine baxdı..
Axı bu adamın meqsedi ne idi? Onun gözleri niye ele baxırdı axı? Bu adam onun tanıdıĝı Murad deyildi.. Olada bilmezdi...
Bu hekayede en mesum olan kim idi, veya yanlış sual bu döngeye qeder kim günahkar idi?
Onun özünden getmesi bütün ev sakinlerini telaşlandırmışdı.. Etrafa ürkek bir nezer saldı, her kes burda idi.. Mürsel bey,

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 100 >>