qarşısında diz çökdü. Hıcqırıqlara boĝularken saçlarında hiss etdiyi el ile başını qaldırdı, atasının gözlerindeki çaresizliyi görsede bir ümüd..
-Men istemirem ata...
Deye pıçıldadı, kim idi onlardan isteyib istemediyini soruşan?
Qerar verilmişdi.. Onlar sadece qerara itaet etmeli idiler.

Bu eve girdiyi Mürsel bey'in elini öptüyü birlikde nahar etdikden sonra bu üç qadınla metbexte oturub onların sorĝu sualına meruz qalması ile artıq axşam olmuşdu. O ise keçmişin sehifelerinden ayrıla bilmirdi.
Onun saĝ terefinde oturub gözel bir tebessümle gülūmseyen genc qız Şamil bey'in, bacısı Fidan idi. Fidan çox gözel idi, qara saçları, biçimli üz xetleri ile etraf kendlerde bele gözelliyi merdliyi ile ad salmış genclerin elçatmaz xeyalı olmuşdu. Mehriban, semimi, isti qanlı olan bu qız Asya ile münasibet qurmaĝa çalışırdı.
Onun qarşısında oturan şabalıdı saçlı, zümrüd yaşılı gözleri olan qadın ise Şamil bey'in qardaşı Azad'ın heyat yoldası Kübra idi. Fidan'nın eksine susqun soyuq reftarı vardı.
Başı metbex işlerine qarışmız Züleyxa xanım ise bu evin hem xidmetkarı hemde Şamil bey'in dayesi idi. Heç evlenmemiş bu qadın ömrünū bey evinin soyuq divarları arasında keçirmişdi.
Kübra'ın sesini eşitdi.
-Bileyine ne olub Asya?
Bura geldiyinden nahar etdikleri, burda oturduqları vaxta ilk defe sesi soyuq deyildi, heyecan narahatlıq oxunurdu. Özünū itirdi, bileyi göyermişdi. Paltarının uzun qolları altında gizlese de bayaqdan onu süzen qadının diqqetinden qaçmamışdı. Bu sual ile işlerinden ayrılmış Züleyxa xalanın bele baxışları onda sabitlenmişdi.
Cavab vermeli narahat baxışlarla ona baxan qadınlar üçün bir cavab uydurmalı idi.
Gülümsemeye çalışsa da dodaqları titredi.
-Bilerzik... Bilerzikleri çıxaran vaxt oldu.
Fidan derin bir nefes aldı, Züleyxa xala ise gülümseyib işine davam etdi. Kübra'nın gözlerinde ise derin bir hüzún ve acı gördu.
Şam yemeyi sakit keçmişdi, vidalaşan vaxt Mürsel bey etiraz etmek isteyirdi amma fikirleştiyi bir şey ona mane oldu.

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 100 >>