qatlanmış, ocaĝın qarşısında yemek bişiren adamı gördüyünde teccüble quruyub qaldı.. Gözleri hazırlanmış süfrede dolaşdı. Genc adam, qapı önünde dayanan xanımını görünce gülümsedi..
-Nehayet oyandın..
Deyerek, ocaqdan götürdüyű yemeyi masaya qoydu. Asya, özünü toplamaĝa çalışaraq.
-Sabahın xeyir.
Deye pıçıldadı, bu adam bele gülümseyereken başqa bir şey söylemesi imkansız idi. Gözleri masada dolaşarken "Bütün bunları o, mu hazırlayıb?" deye düşündü içinden.. Qulaĝına dolan sesle heyret dolu baxışlarını heyat yoldaşına çevirdi.
-Senin sabahın xeyir gözelim..
Deyerek qolundakı saata baxdı.
-Artıq on bire iyirmi deqiqe işleyir. Sen oturacaqsan, yoxsa orda dayanmaĝı mı düşünürsen?
Eşitdiyi sözlerle masaya yaxınlaşdı. Ìnana bilmirdi o ne qeder yatmışdı.. Aĝlına gelen bir fikirle bütün bedenini titreme sardı.. Sevda evde deyildi, ve bu o, demek olurdu ki, pijamaları ona heyat yoldaşı olan bu adam geyindirmişdi.. Yanaqları qızararken baxışlarını yere dikdi, masa arxasına eyleşib qarşısındakı yemeklere baxdı...
-Bunların hamısını bitirmelisen..
Heyat yoldaşının sesi ile başını qaldırıb onun gözlerine baxdı, bu hemin adam ola bilmezdi.. Gözleri çox sakit, hetta imkansız olsa da, mehriban bir ifade ile baxırdı..
Bu adama söylemeli olduĝu şeyleri düşündü, bedenin sanki soyuq bir titreme sardı..
-Men...
Dedi, sesi titredi. Derin bir nefes aldı, qarşısındakı çaydan bir udum içib sözüne davam etdi...
-Men, sene bir şey demeliyem..
Deyib susdu, söyleyeceklerinden sonra bu adam ne edecekdi? Onu yene heyatında isterdi mi? Bilmirdi, qorxurdu.. Bir vaxtlar qurtulmaq istediyi adamı itirmekden qorxurdu.. Bunun sebebini anlamasa da, bu qorxu her keçen deqiqede üreyine daha çox hakim olurdu. Eyer bu adam ondan ayrılmaq istese ailesine ne deyecekdi...
Bu onun üçün özünü alovun içine atmaq kimi olsa da, bunu etmeye mecbur idi. Göz göre göre bir insanın felakete sürüklenmesine göz yuma bilmezdi. Onun çekdiyi ezabı bir başqası çeksin istemirdi. Qısa bir tereddüden sonra

<< 1 ... 65 66 [67] 68 69 ... 100 >>