endi. Bu axşam bu adama, danışacaĝı şeylerden sonra, daha derin ve qaranlıq bir uçurumun onu gözlediyini bilirdi.. Keder dolu gözlerle ona baxdı.. Özünü toplamaĝa çalışaraq eve doĝru bir neçe addım atıb dayandı..
Bu kiçik evin gözelliyi onu heyran etmiş, fikirlerinden bir anlıq bele olsa ayırmaĝı bacarmışdı.. Dodaqlarında xefif bir tebesüm yaranmışdı.. Gözlerini bu evden ayıra bilmezken eşitdiyi sesle bütün her şeyi unuttu.
-Beyendin mi?
Heyecanla, heyat yoldaşına doĝru çevrildi..
-Çox gözeldir, adamı valeh edir..
Deye pıçıldadı, üreyini saran heyacan qorxu hissini unutturmuşdu.. Genc adam xanımına yaxınlaşdı, elini uzadıb onun qara uzun saçlarına toxundu..
-Bura bizim evimizdir Asya'm...
Dedi, ve sustu.. Heyat yoldaşının sesi, sözleri onun qelbindeki qorxunu oyadarken, gözel qara gözlerinden bir damla yaş, dodaqlarına doĝru yol açdı..
-Men size bir..
Sözünü tamamlaya bilmedi, eşitdiklerini derk ede bilmedi bir an.. Heyat yodaşının dodaqları arasından çıxan bir cümle qulaqlarında tekrarlanarken üreyini tamam başqa bir hiss sardı..
-Men seni sevirem Asya...
Heyat oyunun ikinci perdesi, qaranlıq bir gece, uzaqda parıldayan ulduzlar. Kiçik bir ev ve, qarşısında iki insan. Qarmaşıq duyguların esiri olmuş bir qelb.. Qarşısında dayanan adamın gözleri ona çox şey danışırdı. Bu gözler danışdıqca, qara gözlerin sahibi olan qadın her şeyi unudurdu.. Bele olmamalı idi, bu qeder asan deyildi.. Susmamalı idi, amma sözlerine hökm ede bilmirdi. Qelbini saran qarmaşıq duyĝular onu esir etmişdi.. Bu adam ne deyirdi bele, ne söyleyirdi.. Olanları anlamaqda çetinlil çekirdi.. Heyat yoldaşının barmaqları onun saçlarında dolaşdıqca kelimeler dodaqları arasından çıxmırdı.. Niye susurdu? Axı o, bu adama nifret edirdi. Baĝırmalı, onu özünden uzaqlaşdırmalı, her şeyi bir bir ona danışmalı idi.. Bütün bunların evezine sadece susurdu.. Bu adam onu, sevdiyini söylemişdi. Etiraf ede bilmese de, bunu çox önce, bu adam onun gözlerine baxaraq "elin elimde olsaydı seninle xoşbext

<< 1 ... 68 69 [70] 71 72 ... 100 >>