bedbextliyin onu qovmasından. Aĝırlıĝı altında ezilirdi heyat yükünün.. Axı onun günahı ne idi? Özünün yaşadıĝı acıları indi başqa biri yaşayacaqdı..
Ve o öz xoşbextliyi uĝruna xudbinlik edib, buna göz yuma bilmezdi.. Gücünü toplamaq üçün vaxt itirmedi, divara tutunaraq ayaĝa qalxdı. Keçen deqiqelerin ferqinde bele deyildi.. Axı Murad, axı o gözel qelbli, merhemetli, vicdanlı insan bu qeder qeddar ola bilmezdi.. O buna mane olmalı idi.. Yanaĝına süzülen yaşları elinin tersi ile sildi, derin bir nefes alaraq dehlizin en sonlarında qalan qapıya doĝru addımladı.. Qapıya çatıb dayandı, bir an bele tereddüd etmeden qapını döydü.. Bu otaĝın Fidan'a aid olduĝunu bilirdi, ve o mütleq içeride olmalı idi.. Cavab veren olmadı, üreyini qeribe bir telaş sardı nedense.. Bir daha döydü, cefdeden tutub qapını dartdı.. Kilidli idi. Ovucunun içi ile qapıya vuraraq, "Fidan?!" deye seslendi.. Ses veren olmadı, belke heç otaqda deyildi?! Üreyini getdikce artan telaş hissi saraken, aşaĝı doĝru yüyürdü.. Pillekenlerin sonunda heyat yoldaşı ile üz üze geldi.. Ve olduĝu yerde qaldı..
-Sene ne olub Asya?
Deye soruşdu genc adam, xanımının telaşlı halı onu qorxudurdu..
Asya, heyat yoldaşının qolundan tuttu, derin bir nefes aldı.. Üreyinde artan qorxu ile,
-Fidan qapını açmır Şamil...
Dedi, genc adam teccüble xanımına baxdı.. Üreyini qeribe bir qorxu sardı..
-Nece yeni açmır? Hamı onu gözleyir...
Asya, onun qolundan dartı, üreyinde telaş getdikce artırdı..
-Men qapını döydüm, seslendim cavab vermedi. Narahat oldum..
Dedi, Şamil üreyini saran qorxu ile pillekenleri qalxdı, xanımı da onun ardınca gelirdi. Dehlizin en sonlarında qalan otaĝın qapısına çatıb dayandı.. Qapını döydü.. Cavab veren olmadı..
-Fidan aç qapını..
Dedi, ve cefdeden tutaraq qapını dartı.. Üreyini saran qorxu hissi aĝlına da hakim olmuşdu.. Heç tereddüd etmeden bir addım geri çekilib, qapıya möhkem zerbe endirdi.. Ve qapı taybatay açıldı.. Telaşla içeri doĝru addımladı, gördüyü menzere ile bir anlıq olduĝu yerde

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 100 >>