aldı.. Gözlerini açıb yaşlı gözlerini, Kübra'nın yaşıl gözlerinde sabitledi..
-Biz.. Onunla.. Bir vaxtlar.. Sözlü idik...
Dedi, sesi zorla çıxmışdı... Kübra heyecanla eli ile üzünü tutarken..
-Men onun bele axmaq bir şey ede bileceyini düşünmürdüm Kübra... O, bele bir insan deyildi, axı nece bele qeddar ola bildi bilmirem.. Ìnan mene bilmirem...
Deye pıçıldadı, Kübra heyretle ona baxaraq.
-Niye bunu evvelceden demedin Asya?
Deye soruşdu, axmaqlıq etmişdi, qorxuya qalib gele bilmemişdi...
-Çalışdım, Kübra.. Çalışdım... Amma qorxdum...
Qarşısındakı qadını günahlandırmaq istese de, onun veziyyetini çox gözel anlayırdı.. Şamil'in qezebi burda her kese tanış idi.. Kübra'nın ince barmaqları onun kicik zerif ellerini sıxdı..
-Sen sıxma canını, sene üzülmek olmaz Asya, körpeni düşünmelisen...
Dedi, bu sözlerle genc qadının üzünű acı bir tebessüm sardı.. Düşünmeli olduĝu bir körpesi, birde onu heyatından qovan heyat yoldaşı var idi..
-Ne hekaye ama, men onu istemeyen de, o meni isteyirdi.. Ìndi ise o meni istemezken men onu...
Acı bir tebessüm göz yaşlarına qarışdı.. Necede qeddar davranmışdı heyat yene ona, axı bu adam özü onu susturmuşdu, danışmaĝına imkan vermemişdi.. Ìndi ise azda olsa onu anlamalı idi.. Ne qeder asan "Get..." demişdi.. Axı o, tek başına hara gederdi, betninde körpe ile ata evine nece qayıda bilerdi? Yanında oturub ona destek olan qadının yaşıl gözlerine baxdı.. Gözlerinden axan yaşlara mane ola bilmirdi..
-Gücüm çatmır artıq Kübra.. Axı men güclü deyilem, niye bu qeder çox üstüme gelir heyat.. Günahım nedir axı Kübra? Men bunlara layiq olacaq ne etmişem axı?..
Susdu göz yaşları onu susdurdu, onun sözleri bu yaşıl gözlü qadının qelbini parçalayırdı..
-Bezen layiq olmadıĝımız o qeder şeyi yaşayırıq ki, Asya... Aĝlama gözelim axı elden ne gele bilerdi ki, bu olanlarda günahkar sen deyilsen.. Kimse günahkar deyil...
Kübra'nın keder dolu sesi, onun dodaqlarında acı bir tebessüm yaratdı..
-O meni görmek istemir...
Deye pıçıldadı, axı bu

<< 1 ... 81 82 [83] 84 85 ... 100 >>