evinde geri döndüyünde, anasına evde olan hadiseni danışmışdı, söylemediyi tek bir şey vardı, oda betnindeki kiçik mesum varlıq idi.. Bunu söylediyi an, anasının onu eve geri yollayacaĝını çox gözel bilirdi. O aileden heç kimi görmek istemirdi. Görmek istemirdi amma, bilmediyi bir şey vardı.. O taxta qapını baĝladıĝı an qelbini qapının diger terefinde unutmuşdu.. Üreyinde böyük bir boşluq yaranmışdı.. Bir vaxlar inandıĝı sevginin yalan olduĝunu anlamışdı, ve o boşluĝu heyat yoldaş ile dolurmuşdu.. Ìndi ise ondan uzaqda daha çox ezab çekirdi.. Anasının zerif barmaqları onun saçlarını sıĝallayarken göz yaşları yanaqlarına süzülürdü... Axı onun da, xoşbextlik haqqı olmalı idi..
Genc adam bir müddet boş nezerlerle taxta qapıya baxdı.. Onun gücü buraya qeder idi, artıq tükenmişdi. Ìtirmekden, mübarize meydanında her defe yenilmekden yorulmuşdu, bu qadını da itirseydi.. Yaşamaq üçün heç bir sebebi olmayacaqdı.. Addım atacaq taqeti yox idi, taxta qapıya söykenerek yere çökdü.. Bütün gücünü bir anda idirmişdi sanki, axı o bu qeder aciz deyildi. Ona keder dolu gözlerde incik bir ifade ile baxan qadından başqa heç ne düşüne bilmirdi. Bu qadın onu sevmese de, en azından sevmeye çalışırdı. O bu kiçik ümüdünü de lenete gelmiş qezebine göre itirmişdi.. Gede bilmezdi, bu qadın onun heyatından gederse buna döze bilmezdi. Heyatın bütün yükü onun çiyinlerine yıxılmışdı sanki.. Çalan telefonunun sesi onu fikir dünyasından ayırarken ekranda gördüyű ad ona düşünmeli olduĝu başqa insanların varlıĝını xatırlatdı.. Telaşla yerinden qalxaraq telefonu açdı..
-Ne olub Azad?
Deye soruşdu, qelbini qorxu hissi ele keçirerken gözlerini yumdu.. Pis xeber eşidecek halda deyildi. Telefonun diger terefinde qardaşının sesi geldi..
-Fidan oyandı Şamil, hekim axşam eve apara bileceyimizi söyledi.
Qardaşının sözlerinden sonra derin bir nefes aldı.. "Gelirem.." deyib telefonu söndürdü. Maşına doĝru addımlayarken çevrilib onun üçün nefes demek olan insanın olduĝu eve baxdı..

******

Soyuq

<< 1 ... 86 87 [88] 89 90 ... 100 >>