xestexana otaĝında aĝ yataqda yatan melek üzlü gözel bir qız.. Susqun gözlerinden sessizce yaşlar süzülürdü.. Heyat atrıq onun üçün aĝır bir yükden ferqsiz deyildi .. Qapı açıldı, baxışlarını qaldırıb gelen adama baxmadı bele.. Kiçik, zerif barmaqlarını sıxan kobud elde sabitlenmiş baxışlarında keder var idi.. Eşitdiyi sesle ezab içinde gözlerini yumdu..
-Fidan...
Dodaqları arasından tek bir ad çıxdı.. Sesi titreyirdi, bura nece geldiyini bele xatırlamırdı.. Tek bildiyi bu qızı görmeli olduĝu idi.. Genc qız elini onun elleri arasından xilas etmeye çalışımadı bele, artıq heç bir şeyin ferqi yox idi onun üçün..
-Bilirem... Haqqım yoxdu buna..
Sõzler onun boĝazında ilişib qalarken daxilindeki ses onu alçaldmaqda davam edirdi.. "Senin eserindi bax... Sen eclaf bir insansan..." deyirdi...
-Men çox pis adamam... Bunu bilirem... Nifret menim gözlerimi kor etmişdi... Men... Baĝışla meni Fidan...
Dedi, davam ede bilmedi göz yaşları onu susturdu.. Genc qız gözlerini açıb baxışlarını yanında oturub elini sıxan adama çevirdi.. Onun gözlerinde ne desen vardı.. Keder, peşmanlıq, şefqet.. Çox derinlerde böyük bir ezab ifadesi var idi.. Bu gözleri ilk gördüyü gün bu qeder isti deyildi bu baxışlar.. Eksine çox soyuq ve yad idi.. Bu gözlerden, bu insanın üreyinde qanayan derin bir yara olduĝunu ilk gün de görmüşdü.. Amma saĝalda bileceyini düşünmüşdü.. Axı niye qelbi parçalanırdı ki? Sevdiyi adamın onu bele bir meqsed üçün istifade etmesi nifret üçün kifayet edecek bir sebeb idi... Amma bacarmırdı.. Bu adama nifret ede bilmirdi... Onun temiz qelbinde nifrete yer yox idi...
-Niye??
Dedi, susdu. Göz yaşları onun sözünű yarıda qoydu.. Sesini güclü tutmaĝa çalışırdı.
-Niye gelmisen, zeferini görmeye mi?
Deye soruşdu, bu sözler qarşısındakı adamın gözlerinden axan damlaların sayını artırdı. Bura niye gelmişdi? Bunun sebebini özüde bilmirdi. Başını önüne eydi, o qeder çox günahkar hiss edirdi ki, özünü, ne deyecekdi, bu etdiyi alçaq hereketin üzürü olardı mı? Vidcanı artıq

<< 1 ... 87 88 [89] 90 91 ... 100 >>