onu müqessir elan edib cezasını vermişdi.. Susurdu, başını qaldırıb o gözel gözlerdeki keder ifadesine baxa bilmirdi. Çox utanırdı, bu qız onu öldürseydi bele özünű müdafie etmek üçün elini bele qaldıra bilmezdi.. O qeder mesum baxırdı ki, bu qızın gözleri, sanki bu gözler körpe bir uşaĝa aid idi.. Bu mesum gözlerin ne qeder gözel olduĝunu yeni görmüşdü, nifreti heqiqeten onun gözlerini kor etmişdi.. Axı o nece bele qeddar, alcaq bir insan ola bilmişdi ki? Hemde neyin uĝruna? Qulaqlarına dolan sözler onu sarsıtdı..
-Sen onu sevirsen...
Bu sesdeki, keder ezab acı onun qelbine toxunurdu, sevgi ne idi? Bu sevgi deyildi, sevgi bele olmurdu. Seven adam sevdiyine zerer vermeyi düşünmezdi ki. Onun xoşbextliyi üçün çalışardı.. Onun sevgi deye düşündüyü şey, arzu idi, baĝlılıq idi, hirs idi.. Amma sevgi deyildi. Bu adamın dodaqlarını acı bir tebessüm sardı...
-Men sevginin ne olduĝunu bilmirem..
Deye pıçıldadı. Yalan söyleyecek halda deyildi, yalan söyleyerek birşey qazana bilmezdi.. Bunu da gözel anlayırdı. Heç ne deyişesi deyildi. Bu qız onu baĝışlamayacaqdı..
Fidan, gözlerinde derin bir keder ona baxaraq..
-Bes niye mehv etdin heyatımı? Deyerdi mi?
Deye soruşdu. Genc adam derin bir kederle..
-Deymezdi.
Dedi, beli deymezdi... Mesum insanları bedbext etmeye deymezdi. Etdiyi iyrenc herekete heç ne ile beraet qazandıra bilmezdi. Onun doĝru bildiyi şeyler böyük bir yalan idi.. Deymezdi.. Kaş elinden bir şey geleydi, keçmişe geri döne bilseydi o, heç vaxt bele bir axmaq düşünceye qapılmazdı.. Amma arıq gec idi, keçmişi deyişmek olmazdı.
Oturduĝu yerden qalxaraq onun ince barmaqlarını dodaqlarına yaxınlaşdırıb öpdü..
-Men senin sevgine layiq deyildim, kaş ki, sevmeyi senden öyrene bilseydim.. Bacarsan baĝışla meni, xoşbext ol melek üzlű qız..
Dedi, ve eyilib onun alnından öpdü.. Suretli addımlarla qapıya yönelib otaĝı terk ettiyinde qapı önünde qarşılaşdıĝı adamla olduĝu yerde qaldı..

******

Qarşısındakı adama qezeb dolu gözlerle baxarken, barmaqlarının

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 100 >>