bilmemişdi.
Yanındakı qıza baxa bilmemişdi. Evin arxasında qurulmuş kiçik masa arxasında oturumuşdular, bir müddet ikiside susmuşdu. Asya, başını qaldırıb Fidan'ın üzüne baxa bilmemişdi.. Utanc duyurdu, bu qızın başına gelenlere mane olmadıĝı üçün özünü günahkar bilirdi. Elleri üstüne qoyulan elde sabitlendi baxışları. Qelbinde mena vera bilmediyi qorxu vardı. Bu qızın en aĝır sözlerine hazırlamışken özünü, Fidan'nın bu hereketi Asya'nı teccüblendirmişdi.
-Niye üzüme baxmırsan Asya?..
Eşitdiyi sual ile başını qaldırıb qarşısındakı qızın gözlerine baxdı.. Onun gözlerinde kederden, şefqetden başqa heç bir şey yox idi.. Ne qezeb, nede nifret.. Fidan üreyinde nifret böyüde bilmeyecek qeder mesum bir insan idi..
-Meni baĝışlaya bileceksen mi Fidan?
Deye soruşdu, sesi titreyerken göz yaşları yanaqlarını islatdı.. Fidan ise onun elini sıxdı, bir elini tam olaraq istifade ede bilmediyi üçün bu hereketi bir eli ile etmeli olmuşdu.
-Beli, senden incimişem amma meni ziyarete gelmediyin üçün incimişem..
Fidan bu sözleri söylerken dodaqlarında xefif bir tebessüm vardı.. Gözleri evvelki sevincini itirse de, üzü mehriban ifadesini mühafize edirdi.. Bu tebessüm onun qelbini heyecanla doldurarken.
-Men qorxdum...Meni görmek istemezsen deye düşünmüşdüm..
Deyerken helede sesi titreyirdi..
-Men her şeyi bilirem Asya, Zehra xala mene her şeyi danışıb..
Dedi, Fidan yeni yeni özüne gelmişdi, özüne gelir gelmez ilk işi, Murad'ın anası ile görüşmek olmuşdu ve ondan her şeyi öyrenmişdi.. Fidan önündeki çaydan bir udum içib baxışlarını etrafda gezdirdi.
-Çox gözeldir buralar, insana sakitlik bexş edir.. Amma Asya, daha bura senin evin deyil... Evine dön, qardaşımın sene ehtiyacı var.. Onun veziyyeti heç yaxşı deyil.
Bu sözler genc qadının üreyinde izahı mümkün olmayan bir qorxu yaradarken telaşla.
-Ona ne olub?
Deye soruşdu..
Asya, Fidan'ın sözlerinden sonra bura nece gelmişdi bilmirdi. Qarşısındakı adamın yorĝun üzünde sabitlenmişdi baxışları.. Onun elleri saçlarında

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 100 >>