idi.. Gözlerini açdı. Bura gelereken Fidan ona Şamil'in neçe gündür yemek yemediyini söylemişdi.. Heyat yoldaşının qollarından ayrılıb.
-Sene yemek hazırlayım...
Dedi, yerinden qalxmaq isterken Şamil elinden tutaraq onu saxladı. Bu qadını gördüyü günden bura yanından ayırmadıĝı qırmız örpeyi yastıĝının altından götürerek onun saçlarına örtdü..
-Asyam, men seni gördüyüm gün seni buraxmayacaĝıma and içmişdim.. Sadece seninde bunu istemeyini gözleyirdim..
Dedi, gülümsedi, onun sert üzūne tebessüm çox yaraşırdı.. Asya, ise heyat yoldaşının onun saçlarına örtüyü örpeyi tanımış, o gün qarşılaşdıĝı üzüne doĝru dürüst baxmadıĝı adamın Şamil bey olduĝunu anlamışdı... Zamanla oda heyat yoldaşı kimi sevmeyi öyrenecekdi...
ALTI ÌL SONRA (13.May.2014)

Kiçik baxçadakı rengbereng güller xalça üzerindeki naxışlara benzeyirdi.. Aĝacların arasında qurulmuş masa arxasında eyleşen adam elindeki çaydan bir udum içerek, her yerinde öz emeyi olan kiçik evini izleyirdi. Bir vaxtlar ona bir gün çox xoşbext olacaĝını deseler o buna gülerdi... Ìndi ise özünü dünyanın en xoşbext adamı olaraq hiss edirdi... Quşların sesini dinleyerek gözlerini yumdu. Derin bir nefes alaraq temiz havanı ciyerlerine çekdi..
-Ata...
Yanında eşitdiyi sesle gözlerini açdı.. Yanında dayanaraq onun elinden tutan balaca qızına baxdıĝında dodaqlarını gözel bir tebessüm sardı. Balaca qızcıĝaz telaşla..
-Anama ne ise oldu..
Dedi, qızının sözleri ile genc adam telaşla yerinden qalxıb eve doĝru yüyürdü..
Xestexananın uzun dehlizinde keçen saatlarda tek deyildi, balaca qızı ve ailesi de onun la idi.. Otura bilmirdi, dehliz boyu o baş, bu baş gezirdi. Qardaşının sesi ile olduĝu yerde dayandı.
-Belke oturasan Şamil, başımız herlendi..
Azad gülümseyerek Şamil'in qezeb dolu baxışlarına mehel qoymadan Kübra'ya baxdı.. Ìstehza dolu bir sesle.
-Ele bil, uşaĝı Asya yox, bu dünyaya getirir..
Dedi.. Şirin bir qehqehe etrafa yayılarken qapı açıldı. Otaqdan çıxan hekim.
-Gözünüz aydın oĝlunuz oldu, ikisi de yaxşıdır.

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 >>