biz yeteri qeder çalışmamışıq... Xestexananın qarşısında yük maşınları dayanan vaxt da men öz özüme bu sual ile müraciet edirdim.. Ìndi o günden dörd hefteye yaxın bir vaxt keçirdi, men yene eyni şeyi düşünürdüm. O gece yarısı biz yaralıları yük maşınlar ile şeherden köçüren vaxt Osmin mene onlarla getmeyimi söylemişdi, mende qezeb içinde onun bu teklifini redd etmişdim...
Hemin eve çatdıĝım vaxt saat 9-a 10 deqiqe qalırdı. Qapıda dayanan esker meni tanıdı, heç ne soruşmadan meni içeri buraxdı, ve işare ile saĝ terefde olan baĝlı qapını gösterdi. Qapıya yaxınlaşıb derin bir nefes aldım ve qapını döydüm.
Ìçeriden amirane bir ses "Gelin" dedi, qapını açdım.
Qapı ile üz üze qoyulmuş masa arxasında oturub yene ne ise yazırdı, bir an başını qaldırıb mene baxdı, telesik gizledirmiş kimi defteri baĝlayıb kenara qoydu..
-Buyurun eyleşin Hekim.
Dedi qapını baĝlayıb eyleşdim. Bir neçe deqiqe araya sükut çökdü, sonra sükutu pozaraq.
-Hekim men axı dünen de, dedim men yaxşıyam.
-Ìcaze verin buna men qerar verim.
-Men bele kiçik yaraları çox görmüşem...
-Siz çox inadkarsınız, tamam ayrı dünyanın insanısınız.
-Elbette axı men size yad olan bir ölkeden gelirem.
-Xeyir, men o barede demedim.
-Ne barede dediniz?
-Bizim dünyalarımız ayrıdır çünki, siz öldürmek üçün savaşırsınız Cenab Polkovnik... Men ise yaşatmaq üçün..
Acı bir tebessüm göründü üzünde..
-Ele bilirsiniz bu menim xoşuma gelir?
-Bes niye burdasınız? Axı burdakı heç bir insan size pislik etmeyib.
-Hekim... Hekim... Siz heqiqeten başqa dünyanın insanısız. Siz ele düşünürsüz ki, heç bir şexsi edavetim olmayan tanımadıĝım insanları öldürmek menim xoşuma gelir? -masanın üzerine eyilerek düz gözlerimin içine baxaraq - Emin olun heç xoşuma gelmir... Men sadece buna mecburam...
Dedi... Özümde gözlemeden soruşdum.
-Bes ikinci yolunuz olsaydı... Yene bura gelerdiniz mi?
O tam semimi bir şekilde..
-Yox -dedi- Gelmezdim...
Keder dolu bir gülüş bürüdü üzünü elave etti.
-Buranın yemekleri çox pisdir, anamın

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)