sende menie gel.
-Niye hekim -tecüble soruşdu- olmaya qorxursunuz?
-Sen olarmı ki, menimle gedesen?
-Elbette hekim..
Deyib menimle aşaĝı endi, darvazanın önünde bizi boz rengli maşın gözleyirdi.
Tanış yol ile küçeleri arxada qoyarken, düşündüm ki, Lüdviq haqlı idi, men Krügerle tek qalmaqa qorxurdum. Esline qalsa Krüger bu güne qeder mene qarşı heç bir pis hereket etmemişdi, Eksine hörmetle yanaşırdı.. Amma yenede üreyimdeki qorxu hissi mene ehtiyyatlı ol deyirdi.
Qapıda bizi güler üzle qarşılayan esker salona ötürdü. Krügerde bizi onun kimi gülümseyerek qarşıladı.
-Xoş gelmisiniz hekim xanım.
-Xoş gördük.
-Buyurun eyleşin.
Biz Lüdviq ile divanda yanaşı oturduq.
-Cenab Krüger, sizin kömeyinize ehtiyacımız var..
-Buyurun hekim nece kömek ede bilerem size?
-Xestexanada veziyyet aĝırdı. Bizim derman preparatlarına ehtiyacımız var. Elimizde qalan dermanlar sadece bir hefte bes eder.
-Demek bele... -deyib fikire getdi- biz elimizden geni ederik. Sizs hansı dermanlar lazımdır?
-Morfin, agrı kesici dermanlar, ürey fealiyeti üçün olan dermanlar, sarĝı bezleri ve bu kimi şeyler.
-Men bu barede Danvits ile danışaram, seher size xeber vererik.
-Teşekkür edirem-deyib ayaĝa qalxdım- biz gedek.
-Belke bizimle şam yemeyine qalasınız. Eminem ki, Armin de buna seviner...
Dedi donub qaldım.Onun adını eşittiyim an özümü itirdim.
-Biz gedsek yaxşı olar. Daha gecdi.
-Bu defe heqiqeten israr edirem Hekim xanım. Kiçik bir şam yemeyi, hem siz özünüz izah edersiniz meseleni.
Etiraz etmek üçün heç bir sebeb tapa bilmirdim. Çaresiz Lüdviqe baxdım, o ciyinlerini qısıb qerarı mene buraxdı.
-Yaxşı qalarıq..
Dedim amma özümü qeribe hiss edirdim, çox sıxılırdım. Menim axı burda ne işim vardı, bura axı mene yaxın olan insanların evi deyil! Krügerin mene ünvanladıĝı suallar, verdiyim cavablar, tam xatırlamıram.. Ne o vaxt, nede indi hansı mövzularda sual verdiyini xatırlamırdım. Xatırlaya bilmirdim... Gözümü saatdan ayıra bilmirdim.. Deqiqeler ötüb keçdikce, qeribe bir

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)