ederken Danvits ayaĝa qalxdı..
-Buyurun hekim size baĝcamızı gösterim.
Dedi ayaga qalxdım, bu süfrenin arxasından tez qalxdıĝıma sevindim.
Birlikde baĝçaya çıxdıq, hündür aĝacların arasında olan bu kiçik baĝca, ressamın en çox rengi istifade ederek hazırladıĝı tabloya benzeyirdi.
Müharibe başlayan günden buraya ilk defe bu qeder böyük bir sevinc hissi duyurdum. Müharibenin soyuĝ nefesinin deymediyi bu kiçik torpaq parçası bu rengareng güller idi. Meni en çox heyran eden, hündür qırmızı qızılgül aĝacı idi. Onlara yaxınlaşdım. Elimi uzadıb bir qönçenin açılmamış leçeklerine toxundum. Axşam şehinin islatdıĝı bu gözel güllerden cennet qoxusu gelirdi, burda olduĝum üçün duyduĝum peşmanlıq hissini unutmuşdum. Son nefesimi verene qeder burda qalmaq isteyirdim.
-Çox gözeldirler deyim mi?
Dedi diksindim... Burda tek olmadıĝımı bele unutmuşdum.
- Çox gözeldir, adamı valeh edir. Başqa dünyanın qapısını açır.
Palıd aĝacının altına qoyulmuş köhne skamyada yanaşı oturub rengli çiçekleri izleyirdik,
Yanımda idi, susurdu, nefesini eşidirdim,
-Biz sizinle müharibenin olmadıĝı bir dünyada tanış olsaydıq belkede her şey daha sade olardı,
- Nece olardı?
Deyib ona baxdım.
-Yeqin ki, men sizi operaya Bethovini dinlemeye devet ederdim, sonrada elinizden tutub....
O sözünü bitirmedi,
-Belkede... Amma müharibe olmasaydı biz sizinle heç vaxt qarşılaşmayacaqdıq.
Gülümsedi..
-Son bir ilde... Belkede bütün ömrümde, gördüyüm yegane gözel şey sizsiniz... Yanlış zamanda, yanlış yerde biten en gözel renge sahib en xoş qoxulu çiçek...
-Bu baĝça menim uşaqlıq xeyallarım idi. Uşaq vaxtı isteyirdim kiçik bir evim, gözel baxçam sahib çıxıb qoruyacaĝım övladlarım olsun.. Uşaq evinin penceresindeki demir barmaqlıqlardan tutub sehere qeder yumru ayı uzaqlarda işıq saçan ulduzları izlerdim, dua ederdim. Sakit bir heyatım olsun deye. Bir gün uşaq evinin müdürü Anna xanım yanıma gelib dedi ki, senin de ailen, evin, öz otaĝın, oyuncaqların olacaq, iki melek gelib elimden tutub meni öz

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)