- Gedin-dedi ve çevrilib gözlerime baxaraq elave etti- Unutmayın yoldaş Nikolayevna men size inanıram... Gede bilersiniz.
Osmin öz kreslosuna oturanda men qapını baĝlayıb qapının önünde dayandım...
O haqlı idi veziyyet pis idi... Getdikçe daha da pisleşecekdi yoldaşlarımıza kömek etmek lazim idi. Bu aralar çox yorulurdum, iş yox fikirler meni yorurdu artıq alışmışdım az yeyib az yatıb çox işlemeye. Ama ya başqaları deye düşünmeden olmurdu.
Aman Tanrım sen bizleri hifs ele deyerek dua ederek 34-cü palataya yollandım. Yaralının veziyeti ile maraqlandım, axşama qeder yaralılarla meşĝul olduq.
Otaĝıma qalxanda artıq gece yarısını keçmişdi. Bu gün Olya növbeçi idi, otaq boş ve sakit idi... Çantamı açdım paltarlarımı dolaba, kitablarımı dolabın üstüne, çantamı ise çarpayının altına qoydum... Yataĝın kenarına oturub kiçik qutunu açıb ailemin foto şeklini götürdüm. Bu an kiçik bir kaĝız parçası havada dövre vurub döşemeye düşdü....Teccüble havada dövre vurub yere düşen kaĝıza baxdım, sonra eyilib onu döşemeden götürdüm. Xettinden tanıdım bu Surovtsevin mektubu idi.. O yazmışdı..
Ezizim Nikita...
Bu mektubu size vidalaşmaq üçün yazıram. Men artıq cebheye qayıdıram, yoldaşlarım orda döyüşerken mene burda yatmaq aĝır gelir. Menim üçün ettiyiniz her şeye göre minnetdaram.. Ümüd edirem tezlikle yene görüşerik.. Sizin dostunuz..
V.Surovtsev.
Valodiya'nın xestexanaya geldiyi gün onunla ilk görüşümüz ilk günkü kimi yadımdadır. Qolundan yaralanmışdı O, 17-ci palatada yatırdı yarası elede aĝır deyildi. Onun mene mehriban baxışlarla baxan gözleri helede gözlerimin önünden getmirdi. Ìlk günler o xestelerle elede semimi deyildi. Onun eynine gen olan xestexana köyneyinde qarşımda dayanıb
-Hekim xanım xahiş edirem meni xestexanadan eve yazın men cebheye qayıtmalıyam
Deyib icaze istediyi gün helede yadımdadır.
Men ona israrla başa saldım ki, menim onu eve buraxmaq hüququm yoxdur. O evvel mene hirsli idi sonra mehriban semimi hereketlerimle tez zamanda onun dostluĝunu

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)