derin keder hissi oyadırdı, axı bir insanın ölümüne nece sevinmek olardı???
Yaralı eskerler meni çox sevir hörmet edirdiler, men onlarla mehriban reftar edirdim. Rusca bilmedikleri üçün xestexanada olan kitabları oxuyub onlara danışmaĝımı xahiş edirdiler, bezen gece yarısına qeder bele kitab oxuyardım, onlarda maraqla qulaq asardılar.
Axsam saat on olardı palatada yıĝışıb söhbet edirdik, oxuduĝum kitabın növbeti bölümünde ne olacaq deye mübahise edirdiler, dalĝın nezerlerle onlara baxırdım. Bax bu ucaboy arıq oĝlanın nişanlısı var, onun şeklini hemişe özü ile gezdirir, bu yaşı otuzu keçmiş kök kişinin ise iki qızı var... Onların hamısının ayrı heyatları vardı...
Yemekxanada trk orduĝunu görüb ona yaxınlaşdım.
-Ne olub Lüdviq, niye kitabın sonuna qulaq asmaĝa gelmedin?
Derin bir ah çekdi...
-Oxuduĝunuz kitab sevgiye aiddir Hekim... Sevgi haqda eşidmek istemirem...
-Senin 20 yasın var hele qarşıda uzun iller var niye küsmüsen sevgiye...
-Deye bilmedim hekim!
-Neyi?
-Onu sevdiyimi, meni cebheye yola salmaĝa gelmişdi amma men ona deye bilmedim, uşaqlıq illerimizden bura onu sevdiyimi... Deye bilmedi.... Yeqin ki, indi onun heyatında başqası olacaq, evlenecek, aĝ gelinlik ona çox yaraşacaq, oturub meni gözlemeyecek ki, sonra ona benzeyen balaca uşaqları olacaq... O uşaqların atası men olmayacam Hekim...
-Niye ele düşünürsen belke gözleyecek, müharibe qurtarandan sonra...
-Hekim siz nece düşünürsünüz müharibede almaniya qalib gelse ne olacaq? Ve ya meĝlub olsa? Men deyim? - cavab vere bilmedim, o sözüne davam etti- Eyer almaniya qalib gelse daha uzaqlara gedin deyecekler... Bizde mecbur gedecik... Meĝlub olsaq, siz ele bilirsiniz ruslar bütün bunları bize baĝışlayacaqlar?
Susurdum bilirdim o haqlı idi, Qızıl ordu bunun evezini beş belkede on qat artıq çıxacaqdılar...
Yanımda oturub sakit baxışlarla gözlerime baxan bu oĝlana heç cür teselli verer bilmezdim. Mende heqiqetleri en az onun qeder bilirdim. Bu müharibenin bitmeyi de, başlamaĝı kimi qanlı

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)