olacaqdı... Bunu hamı bilirdi herkes sonu gözleyirdi ..
Amma son bele başqa dehşetlerin başlangıcı olacaqdı, o günlerde heç kim bunu texmin etmirdi...
Elimi onun çiynine qoydum.
-Lüdviq Tanrı kömek eder... Biz sonsuza qadar seninle dost olacayıq...
Elimi sıxdı... Gülümsedi...

Elimde kitab dehlizde gedirdim 13 cü palatada xesteler sebirsizlikle meni gözleyirdiler... Lüdviq arxadan meni sesleyib saxladı... Telesik elimden tuttu
-Hekim tez aşaĝı getmeliyik...
-Ne olub niye gedmeliyik..
Tecüble soruşdum, o cavab vermedi sebirsizlikle meni arxası ile sürüyerek "tez gedek" deyende üreyimde qeribe bir qorxu hissi yarandı...Qarşımda onu göreceyimi texmin etmezdim,
darvazanın qarşısında dayanan maşına
söykenib elinde siqaret gecenin qaranlıqında
uzaqlara baxırdı,
Sebebinin bilmesem de o geceni hemişe keder
hissi ile xatırlayıram. Geldiyimi gördü elindeki
sigareti yere atıb taptalayıb söndürdü, salam
verdi.
-Ìstediyiniz bütün dermanları getirdik Hekim.
Dedi gülümsedim.
-Tesekkür edirem cenab polkovnik.
Susurdu, amma gözleri çox şey deyirdi, elbette o
sadece bunun üçün gelmemişdi. Dermanları
xestexanaya göndermek üçün bir emr bes ederdi.
Çox yaxından bir ses.
-Cenab polkovnik hazırdı maşını boşaltdıq gede
bilerik.
Dedi, bu adam esker deyildi, almanda deyildi...
Bizimkilerden idi.
-Gelirem- dedi başqa hec bir söz demeden..
Elini döş cibine salıb birşey çıxartı. Qaranlıqda
ne olduĝunu göre bilmirdim, bükülü aĝ kaĝızı
mene verib maşına eyleşib "gedirik" dedi.
Maşın uzaqlaşarken o kiçik kaĝızı açdım, içinde
yeni açılmaĝa başlamış qönce qızıl gül vardı,
kaĝıza çox seliqeli kiçik herflerle "Senin qeder
gözel olmasa da senin üçündür"
-Ne oldu Hekim getmirik?
-Bu defe de men deye bilmedim Lüdviq...
-Neyi hekim?
Deyib tecüble üzüme baxdı. Uzaqlaşıb gözden
iten maşının arxasınca baxaraq...
-Onu sevdiyimi...
Tecüble dondu, bir mene birde yola baxdı.
Dördüncü mertebedeki kiçik otaĝın penceresinde
oturub uzaqlara baxırdım, belke men onu

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)