birde
heç vaxt görmeyecekdim, bizim yollarımız bizi
tamam ayrı istiqametlere aparmalı idi.
Heyatın qeribe tesedüfleri var, gözlemediyin
anda, heç gözlemediyin yerde ele şey çıxardır
ki, qarşına... O qarşına çıxan şey qarşısında
aciz qalırsan. Belke bir gün bu setirleri oxuyan
üçün men alçaq rezil biri kimi görüne bilerem...
Belkede heqiqeten eleyem... Amma men çoxdan
bunu qebul etmişdim. Her şeyi arxada qoyub
onunla uzaqlara getmek isterdim. Bir il evvel,
bir nefer mene deseydi ki, "Sen yad bir insanı
deli kimi seveceksen" men bu sözlere gülerdim...
Çünki vaxt vardı sevgi mene yad idi. Men heç
kimi sevmemişdim onu görüb tanıyana qeder,
seve de bilmirdim. Ìndi ise düşdüyüm veziyyete
bax... Men buna layiq idim çox böyük danışdım.
"Sevgi menlik deyil heç kimi sevmeyecem"
demişdim.. Ìndi ise inanmadıĝım sevgi meni
özüne esir etmişdi.
Belke bu gün mene yersiz görünen qorxu hissi o
vaxt mene deyirdi "Heç kim seni bu günahın
üçün baĝışlamayacaq... Heç kim.. Hetta ailen
bele baĝışlamayacaq"
Elimde tutub gözlerimi ayıra bilmediyim qönçe
gül, menim taleyime benzeyirdi... Onu da öz
veteninden aid olduĝu yerden qoparıb
başqasının tamam yad birinin eline
vermişdiler...
Bu gūn o illeri düşünen vaxt o gün ve sonrasında
ettiyim heç bir şey üçün peşmanlıq hissi
keçirmirem... Belkede günahkar olub olmadıĝıma
men özüm deyil, gerçek sevginin ne olduĝunu
bilen insanlar qerar vermelidir... Bu cümleleri
yazarken yalnız bu setirleri, bu hissi yaşamış
sevgiye inanan insanların oxumasını
arzulayıram...
Çox yaxınımda eşittiyim bir ses.
-Sen meni eşidirsen... Nikita seninleyem... Ne
olub sene...
Bu ses sanki meni başqa bir dünyadan çekib
getirmişdi... Qarşımda dayanıb gözlerini üzüme
zilleyib tecüble baxan Olyanı görende qeyri iradi
elimdeki qönceni ovucumun içinde telesik cibime
qoydum...
-Heç ne... Mene heç ne olmayıb...
-Nece deyirsen sene inanım yoxsa gözlerime? Sen
günlerdir özünde deyilsen, men seni yaxşı
tanıyıram danış görüm ne

<< 1 ... 33 34 [35] 36 37 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)