olub?!
-Ìsrar etme Olya, danışacaq heç ne yoxdur...
Mene de heç ne olmayıb.
-Yalan deyirsen, bes niye danışan vaxt
gözlerime baxmırsan? Gözlerime bax ve deki
yaxşısan sene inanım.
Bir an üreyimdeki her şeyi ona danışmaq
istedim, axı o menim uşaqlıq dostumdur belke
meni anlayar... Amma qorxu hissi yene qalib
geldi, başımı aşaĝı salıb derin nefes aldım.
Gözlerine baxaraq,
-Sadece ailem üçün çox darıxıram...
Deye bildim. Bu yalan olmasada menim göz
yaşlarımın sebebi deyildi... Meni qucaqladı,
birlikde aĝladıq, sevinmişdim... Göz yaşlarımı
gizletmediyim üçün sevinmişdim..
O günden sonra Olya mene qarşı daha mehriban
olmuşdu, bu ise mene toxunurdu, istemirdim
kimin ise mene yazıĝı gelsin... Heç kimle
danışmaq istemirdim, tek qalmaq insanlardan
uzaqlaşmaq isteyirdim..
Elimde kitab "Balaca uşaq oyucaĝını qucaqlayıb
yuxuya getdi" cümlesini oxuyarken ne
oxuduĝumu kitabın mezmununu anlamırdım.
Men get gede düşünmek qabiliyetimi itirirdim,
menim ne düşündüyümü bir tek Lüdviq bilirdi,
halbuki men ona o geceden sonra bir kelimede
dememişdim.. O söylediyim iki kelimeden her
şeyi anlamışdı.
Qapı açıldı bir an kitabdan ayrılıb gelen adama
baxdım, tibb bacısı palataya girib,
-Krüger familiyalı biri sizi görmek isteyir yoldaş
Nikolayevna
Dedi, Lüdviqe baxdım yavaşca qulaĝıma eyilerek
pıçıldadı..
- Qorxma hekim men yaxında olacam,
Dedi bu menim üreyimi sakitleşdirdi.. Aşaĝı enib
sonuncu mertebede olan kiçik iclas otaĝına
girdim.
-Salam Hekim xanım.
-Salam..
-Sizi görmek necede böyük xoşbextlikdir...
Bu sözler menim heç xoşuma gelmirdi,
-Teşekkür edirem Cenab Krüger, size nece
kömek ede bilerik?
Oturmuşdu men ise ayaq ūste dayanmışdım,
sebirsizlikle onun gedeceyi anı gözleyirdim..
-Ele danışmayın hekim xanım yad adamlar
kimi, bizki dostuq. Eylesin biraz söhbet edek..
-Ìşlerim var baĝışlayın, xesteler meni gözleyir...
Çox pis bir şekilde gülümsedi, ayaĝa qalxıb
qolumdan tuttu üzünde aydın görünen qezeb
ifadesi vardı..
-Demek vaxtın

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)