yoxdur hekim.. Polkovnik üçün
vaxt tapırsan amma bizim ūçün vaxtın yoxdur...
-Siz ne edirsiz buraxın incidir...
Elbette bu sözlerin ona tesir edeceyine
inanmırdım, bu an qapı döyüldü, o qolumu
buraxıb iki addım geri çekib "gelin" dedi, men
qorxu hissi ile titreyirdim.
-Baĝışlayın cenab Krüger amma hekime
melumat vermeliyem- bu Lüdviq idi, derin nefes
aldım o sözüne emel etmişdi- Hekim xanım
tecilli gelmelisiniz sizin xesteniz, 17-ci
palatadakı onun veziyyeti pisleşib sizi
çaĝırırlar...
Men xilas oldum.. Şükür Tanrıya.. Lüdviqin
yanından keçerken diqqetle Krügere baxan
gözlerinde hedsiz nifret gördüm.. Birlikde
otaqdan çıxdıqdan sonra yavas yavas qorxu hissi
keçmeye başladı.
-Sen yaxşısan Hekim?
-Çox saĝ ol Lüdviq sen menim heyatımı xilas
ettin.
-Sen özün demişdin axı biz dostuq. .
Gülümsedim.. O günden sonra birde o dehşetli
güne qeder Krügeri bir daha görmedim... Bir
hefte içinde her şey gözlenilmeden deyişmeye
başladı.
Yaralı eskerin yarasını müayine ederken onu
sakitleşdirmek üçün söhbete başladım.
-Senin adın nedir?
-Kurt.. Kurt Braun
-Bele cenab Braun menimde adım Nikita... Nece
oldu ki yaralandın?
-Lenetegelmiş ruslar -dedi üzüme baxdı utandı
sanki -baĝışlayın men sizi demedim hekim.. Eks
hücuma keçibler iki gündür güclü döyüşler gedir
orda yaralanmışam çox adam ölür hekim çox...
Yanımda dayanan tibb bacısının üzündeki gülüş
meni sarsıttı.. Insan heyatı.. Ne qederde ucuz
görünür bezilerine. Göz yaşlarımı gücle saxlayıb
palatadan çıxdım burdan tez uzaqlaşmaq
isteyirdim... Yanından keç diyim insanları
görmürdüm ellerim titreyirdi ikinci mertebenin
son pillekenin düşerken Lüdviq qolumdan tuttu.
-Niys aĝlayırsan ne olub?
Bu sualdan sonra daha özümũ saxlaya
bilmedim...
Pillekenin son pillesinde oturub boş nezerlerle
divara baxırdım. Yanaĝımdan süzülüb boynuma
axan göz yaşımı elimle sildim.
-Daha gücüm çatmır Lüdviq, gücümün
tükendiyini hiss edirem. De men ne edim?
Elini çiynime qoydu başımı onun

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)