Ìki il, men bu anın her saniyesi ile yaşadım. Yoxluĝunu qebul ede bilmediyim insanın ölümünü qebul etmek... Men bacarmazdım ondan başqa heç kimi seve bilmezdim...
Elimdeki qan meni dehşete getirirdi, titreyen ellerimi heç cür saxlaya bilmirdim... Yox men bacararam, men onu xilas ede bilerem, axı bu güne qeder neçe neçe insanı xilas etmişdim...
-Ölme... Yalvarıram meni tek qoyma, mene vaxt ver sadece iki deqiqe men bu lenetegelmiş gülleleri çıxaracaqam...
Aĝlayırdım göz yaşlarımı susdura bilmirdim... Danışırdım onu oyaq saxlaya bilmek üçün.. Gözümün qarşısında ezab çekmeyine döze bilmirdim... Deli olduĝumu anlayırdım..
-Eşidirsen meni... Öle bilmezsen, gözümün qarşısında ölmek haqqını sene vermirem... Eşidirsen meni? Susma cavab ver, birşey de...
Ne ise deyirdi, eşitmedim yaxınlaşdım...
-Seni Sevirem...
Bu ondan eşittiyim son cümle idi... Yox ölmeyib sadece huşunu itirib, indi men onu saĝldaram, meni axı hekimem, men bacararam... Qolumdan tuttub meni ondan ayıran eskeri var gücüm ile iteleyib.
-Çek ellerini, toxunma mene..
Qezeble baĝırdım.... O an ne ettiyimi bilmirdim... Men hiss edirdim o nefes alırdı... Nebzi zeyif olsada yaşayırdı. Etrafa nezer saldım, Osmin Olya başqaları... Hamı menim deli olduĝumu düşünürdü... "Biriniz mene kömek edin" deye bildim.
Bu nedir... Yene qan, onun burnundan axan qanı elimle sildim "Aman Tanrım birce bu yox.." mene emeliyyatxana lazım idi... Derman... Amma son ümüdüm gözlerimin qarşısında yanıb kül olurdu... .
-Siz ne edirsiniz? Buraxın meni... Buna haqqınız yoxdur, -qolumdan tutub meni kenara çeken esgerin üstüne qışqırdım... Amma bu defe o menu möhkem tutmuşdu -Siz ne edirsiniz? Hara aparırsınız onu? Burax meni... Buna ixtiyarınız yoxdur, men hekimem... Men onu xilas edecem, lenete gelesiniz ellerinizi çekin ondan... O yaşayır bilirem... nefes alır...
Gözümün qarşısında bir meyit kimi sürüyerek onu yük maşınının arxasına qoyarken son ümüdle qolumdan tutan eskere yalvardım...
-Xahiş edirem buraxın meni,

<< 1 ... 41 42 [43] 44 45 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)