etmiyeceyem. Dönüb getmek isteyerken, qapı açıldı, elinde kiçik bir qutu tutan yaşlı qadın meni görüb teccüblendi...
-Sen kimsen qızım? Burda kimi axdarırsan?...
Ìçeriden xoş qoxu, isti gelirdi... Sakitlik ve xoşbextlik saçan bu evin de, içinde kederli hekaye vardı. Her şey heç de uzaqdan görüldüyũ kimi deyil.
-Men?! Heç kimse... Tanrı qonaqı...
Deye bildim, başqa ne deye bilerdim... Qırışmış üzüne qonan xefif tebessümle
-Buyur gel içeri qızım soyuqda qalma...
Dedi..
O qapıdan keçerken bilmezdim bu evde meni daha başqa şeyler gözleyir... Qapını baĝladıqdan sonra elindeki qutunu yere qoyub deyindi.
-Yene bu zibili ata bilmedim. Yapışıb ele bil mene el çekmir... -mene baxıb gülümseyerek- niye dayanmısan qızım keç içeri, qızın..
Her sey deyişmişdi, bu ev, bu salon, bu yemek masası eşyalar eyni idi, amma xatireler başqa, elinde isti çay otaĝa giren qadın..
-Teklik çox pisdir, helede bu qoca yaşımda, tanrı meni çox pis cezalandırdı.
Eyleşdik, sobada yanan odunların qızartısı bir an mene yanıb kül olan xestexana binasını xatırlattı, gözümü yumub bu fikirden uzaqlaşmaqa çalışdım, o qadınla danışmaq istedim, meni tanımayan, haqqımda heç bir şey bilmeyen bu qadınla söhbet etmek isteyirdim.
-Tanrı sizi niye cezalandırsın...
-Ettiyim günah o qeder dehşetlidir ki, Tanrı meni cezalandırmayıb ne etsin!..
-Mende böyük günah etmişem... Ne ettiyimi bilmirem... Yeqin buna göre Tanrı sizin kimi meni de cezalandırıb...
-Sen hele cavansan, sen ettiyin sehvi düzelde bilersen. Amma men elimde fürset varken etmedim..
Tanımadıĝın adama derdini danışmaq necede asan imiş, o seni mühakime etmir.. Qulaq asır çünk, senin sehvlerin onu maraqlandırmır...
-Men sizi dinlemek isterdim.
Deyib maraqlandım, sebebini bilmirem bu qadın meni özüne çekirdi, onun her sözü mene qeribe gelirdi...
-O vaxtlar senin yaşda olardım... Yetim böyümüşdüm, qız olduĝum üçün atam meni atmışdı, imkanlı bir aile meni himayesine almışdı, öz qızından ayırmamışdı. O evde xidmetci idim... Amma ev

<< 1 ... 45 46 [47] 48 49 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)