baxışları daha gözeldir... Mehriban içden baxışları var, niye men bütün gūn onu düşünürem?"

"Bu gün ilk defedir, aldıĝım gülle yarasına sevindim, elini tuttuĝum o an, üreyindeki titreyiş meni qorxudur, men get gede axmaq axmaq şeyler düşünürem..."

Sonra qoparılmış bir sehife çıxdı qarşıma..
"Bu gün onu göreceyimi texmin etmezdim, necede gözel gülüşũ var... Bes men niye onu Krügerin baxışlarına qısqanıram? Lenet olsun men daha ne qeder axmaq şeyler düşüneceyem göresen... O düşmendir...düşmendir... Bes niye üreyim bunu demir..."
Titrek ellerle çevirdiyim bir sehife sadece bir cümle..

"O qızıl gülleri sevir!"

"Hele tezdir, burdan geri çekile bilmerik, Fürerin emri... Yox.. Onu qoyub nece gede bilerem?! Belke tüpürüm her şeye, gedim deyim "seni sevirem, gedek burdan".... He axmaq adam... Oda ele seni gözleyirdi -sonra iri hererle- SEN AXMAQSAN..."
Yazmışdı... Bir sehifede çevirdim... Sonrası boş vereqler,

"Men onu sevirem. Niye o menim qarşıma daha önce çıxmadı... Niye bu qeder gec...

Qutuda bezi senedler, kaĝızlar vardı... Hamısı ona aid idi... Yataĝa uzanıb defteri qucaqladım.. Göz yaşları içinde gözlerimi yumdum..
Tanrım eyer onu menden alacaqdınsa niye çıxardın qarşıma.. Hansı günahımın cezasıdır bu?!...Ìki ilde her gün eyni sualı verirdim özüme, "Buna layiq olacaq ne etmişdim ki, men?"
Heyatım boyunca heç kimi bilerek incidmemişdim. Oturduĝum stulda başımı aşaĝı eyib derin fikirlere dalmışdım, çox şey deyişmişdi.. Müharibe artıq bu kiçik şeherden uzaqlarda idi... Leninqrad mühasire halqasından çıxmışdı, mende ise her şey eyni yerinde idi.. Bilmirem bu fikir mende nece yaranmışdı, qapanıb qaldıĝım otaĝımda ölümü gözlemekten yorulmuşdum, daha döze bilmirdim, ölüm mene gelmirse men ona gederem..
Tanrı onu mene vermişdi... Sonra elimden alıb "ged indi yaşa" demişdi... Bilmirem hansı günahıma göre bu aĝır cezanı vermişdi...
Ìndi men ölümün arxasınca gedirdim, görek o meni ne qeder qoruyacaq... Daha itirecek heç neyim yox idi.. Men onun

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)