ölümünü qebul ede bilmirdim.. Axı men onun varlıqını hiss edirdim!
Bilmirem men bu cesareti hardan tapmışdım, amma qerarım qeti idi.. Yanımda dayanıb
-Yoldaş kapitan sizi gözleyir.
Deyen eskerin sesi meni fikir xeyal aleminden ayırdı, ayaĝa qalxıb açıq qapıya teref yöneldim.
Masanın üstündeki kaĝızlardan bir anlıq ayrılıb mene baxdı.
-Seni görmeyime çox şadam, buyur eyleş, baĝışla vaxtım çox azdır..
Dedi, telesirdi her halından görünürdü,
-Ìsteyirsen men sonra gelin seni işinden etmeyim.
Geri qayıtmaqdan qorxurdum, cesaretimi itirmekden,
-Yox ne danışırsan, bir iclas var ona göre... Neyse seni öz özünü bastırdıĝın mezarından çıxaran nedir?
-Men... Mene senin kömeyin lazımdır Valodiya...
-Buyur elbette elimden ne gelse.
-Men burdan getmek isteyirem...
Dedim.. Gülümsedi..
-Niye getmek isteyirsen?
-Bilmirem burdan uzaqlaşmaq menim üçün yaxşı olar...
Üzünü yana çevirib soyuq bir şekilde..
-Yaxşı bes menden ne isteyirsen, senin ki, ixtiyarın mende deyil... Hara getmek isteyirsen?
-Cebheye...
Dediyimi başa düşmürmüş kimi sual dolu nezerlerle mene baxdı.
-Haraa dedin?
-Cebheye...
Qezeble yerinden sıçrayıb ayaĝa qalxdı,
-Senin başın xarab olub nedir? Ne cebhesi, ne danışırsan sen? Ne edeceksen cebhede... Men özüm iki ildir bu xarabada tepik döyürem, raport yazıram, cebheye getmek üçün... Sen ise...
Onun sözlerine mehel qoymadan...
-Sen mene kömek edecekse?
Dedim... Deli kimi baĝırdı...
-Yox... Heç vaxt.. Başa düşdün? Nece düşüne bilersen ki, seni öz ellerimle o cehenneme geri yollayacaĝam? Heç vaxt.. Unut bunu...
Ayaĝa qalxdım..
-Teşekkür edirem yoldaş Srovtsev... Vaxtınızı aldım, men özüm bir yolunu taparam...
Deyib qapıya yöneldim...
-Otur -dedi çevrilib üzüne baxdım- otur danışaq..
-Danışacaq birşey yoxdu..
-Sene otur deyiremse otur...
Deli kimi otaqda var-gel edirdi... Bir an dayanıb qarşımdakı stula oturdu...
-Sen cebhede ne edeceksen?! -esebi sifetinde istehza dolu bir tebessüm yarandı- Sen heç güzgünde özüne baxmısan??

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)