donduĝunu hiss ederek yerimek... Ellerin donmasın deye tez tez hereket ettirmek... Dehşetli feryad içinde kömeye çaĝıran insanları görmek.... Nece dehşetli oldugunu bilirsiniz mi heç? Bir zamanlar mende bilmirdim...
Quderianın qürurla behs ettiyi, müharibenin taleyini hell etmeli olan zirehli texnikalar nece.... Uzaqdan gördüyüm, qarın üstünde helede tüstülemekte olan tankı görerken, bir şeyi tez görmeye çalışırdım. Eyer tankın qapaqı açıqdırsa kiçik bir ümüd... Amma baĝlı idirse... Aman Tanrım.. Bax esl dehşet bu idi... Demir qefesin içinde yanaraq ölmek... Men heç cür o bedbext insanların yerine qoya bilmirdim özümü.... Ne üreyim, nede beynim bu dehşeti qebul etmek ikdidarında deyildi... Yox bunun qebul edilecek yanı yox idi.
Üstünden yüz iller keçsede bunları gören insanlar gece hec cür rahat yata bilmezdi... Qarın altından çıxmış göylere uzanan bir el, sanki ölmeden evvel tanrıdan aman dileyirmiş... Bu insanların milletinin ne ferqi vardı? Alman insan deyil mi? Ya rus... Yada amerikalı... Ingilis? Ne ferq eder axı ölen insan idi.... Düşünen canlı varlıqlar...
Ìnsan....
Axı bütün bu dehşetleri edenlerde insanlar idi. Biz axı ne üçün bir birimizi öldürürdük?

Soyuqdan donmuş, yuxusuzluqdan şişib qızarmış gözlerimi yumdum.. Daha çox düşũnce alemine qapılmırdım, daha doĝrusu buna vaxtım olmurdu...
-Yatmısınız Hekim...
Uzaqdan gelen bu ses meni qorxutdu... Gözlerimi açmaqa telesmedim... Belkede yatdıĝımı düşünűb gederdi... Lenet olsun men pis insanam... Yene xudbinlik edirem...
Gözlerimi açdım..
-Yox... Yatmamışdım... Buyurun size nece kömek ede bilerem yoldaş komissar.
-Bu lenetegelmiş barmaqım çox pis aĝrıyır...
Barmaqı soyuqdan donmuşdu, bezen dize qeder qarın içinde, yol getmeye mecbur olan bu adamların evlerinden bu qeder uzaqda çektikleri ezab eziyyet üçün tarix utanc duymalı idi...
-Ayaĝınızı uzadın men baxım...
Elimdeki merhemi onun ayaq barmaqına vurarken utandı sanki...
-Baĝışlayın hekim sizede eziyyet verirem.
Gülümsedim onun islaq

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)