sesle yanımızdakı esker "gedek" dedi
aĝacların arasındakı kiçik cıĝır ile eve doĝru
yöneldik. Qapıda bizi sadece soyadının Krüger
olduĝunu bildiyim ve onu müalice etmeyin
sayesinde öz yaralılarımıza müalice icazesi
aldıĝımız adam qarşıladı... Bu meni biraz
tecüblendirdi, çünki bu gün seher bu adamı
xestexanadakı 34-cü palatada gezişen
görmüşdüm...
Bize yuxarı mertebeye qalxmalı olduĝumuzu
söylediler, önde Krüger, arxada men ve Olya,
bizden arxada ise iki esker pilekene doĝru
yöneldik.. Üreyimde qeribe bir qorxu var idi, bu
adamı xilas ede bilmesek bu adamlar bize ne
edecek? Deye çox qorxurdum... Çünki biz sadece
iki kömeksiz qadın idik... Bu an yuxarıdan
sesleri eşittik, qeyri-ixtiyarı bizde telesik yuxarı
qalxdıq böyük baĝlı qapıya iki addım qalmış
qapı açıldı men qorxu ve heyret hissi ile donub
qaldım... Bu hemin Polkovnik idi ki, onun
gözleri... onun baxışları menim fikrim den
çıxmırdı...
Ìndi ise O elini qapıdan tutub gücle ayaq üste
dayanmışdı. Krüger ona
- Sen deli olmusan... Sene ayaĝa qalxmaq
olmaz...
Deye baĝırdı... Bu menim heyretimi daha da
artırdı...
Bir an araya derin sükut çökdü, bu sükut cemi
bir deqiqe çekdi...
Bir deqiqe erzinde men ona başdan ayaqa ilk
defe baxdım.
Onun uzunboĝaz çekmeleri, boz yaşıl mundirinin
qolundan axan qan, qara saçları, sert cizgili
dodaqları, isti yay günlerinde yanıb qaralnış
üzü ve o qehverengi sert baxışlı gözleri bir
ömürlük beynime hekk olundu...
Bir an elini mene doĝru uzadıb "sen" dedi, ve
yıxıldı...
Elbette ki, Krüger onu tuttu ve eskerlerle
birlikde tekrar yataĝa uzatdı... Sonra dönüb
mene..
- Hekim onun heyatı size baĝlıdı, onu xilas
edin.
Dedi bu sözlerde heç bir qeddarlıq hiss
olunmurdu... Sadece böyük bir heyacan ve
narahatlıq var idi...
Men ona sadece "otaqı boşaldın" deye bildim..
Ìlk defe idi ki, emeliyyat öncesi ellerim
titreyirdi, halbuki ilk emeliyyatımı edende bele
ellerim titrememişdi.
Onun yarası çox aĝır deyildi... Yeni eslinde bizim
üçün aĝır

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)