yaxınlaşdım..
-Salam ezizim...
-Sen kimsen?
Qorxu dolu bu ses meni kövreltmişdi...
-Qorxma menden size pislik gelmez... Senin adın nedir?
-Lüdviq..
Gözlerimde toplanan göz yaşlarımı saxlaya bilmemişdim.. Ìkisini de özümle apardım. Elimden geldikce kömeye ehtiyacı olan insanlara kömek edirdim menimki sehrada bir zerre bele deyildi... Amma ne edim elimden gelen bu idi... Bu qeder qısa vaxta meni qebul edeceklerini düşünmürdűm. Amma indi o nifreti görmürdüm gözlerinde.

Aldıĝım kaĝız meni heyretlendirmişdi... Qelebe şerefine verilen ziyafete devet edirdiler... Amma bu insanlara baxanda heç bir qelebe görmürdüm.. Bu müharibede insanlıq uduzmuşdu..
Belke heyat meni mecbur etmişdi o meclise getmeye... Burda çox az sayıda olan gözel qadınların içinde men özümü qeribe hiss edirdim, onların menim geyimime baxışları meni narahat etmirdi...
Bundan utanmırdım... Elimde olanı uşaqlar üçün xercleyirdim.. Onlar mene doĝma uşaqlarım kimi idi... Sevgi dünyadakı en mesum hissdir....

-Sizi burda görmeyime şadam..
-Teşekkür edirem yoldaş Herbi Sovet üzvü. Tessüf ki, men sizinle çox qala bilmeyeceyem..
-Heç olmasa yemeye qeder...
Deyib elimi sıxmışdı..
Bu an arxada esittiyim bir ses meni burdan uzaqlara aparmışdı, titreyen elimde su dolu bardaĝı saxlaya bilmemişdim... Arxaya dönecek cesaretim yox idi... .
-Yoldaş Sergey Afanasyeviç gözlediyiniz qonaqlar geldi...
Deyen bu ses... Üreyimin döyüntüsünden başqa heç ne eşitmedim.. Çevrilib baxdıĝımda gördüyüm sima.. Üreyimin bir an dayandıĝını düşündüm..
Gözler... Eyni baxışlar... Deyişen tek sey geyimi idi... Birde alnındakı çapıq...
Bilmirem ona qeder olan mesafeni nece keçmiş... Onu nece qucaqlamışdım... Sadece belimden sıxan ellerin istisi, nefesi, qoxusu, üreyinin sesi bes idi her şeyi unutmama..

O bura nece gelmişdi... Sonra nece oldu bax bu tamam ayrı hekayedir... Her kes öz yolunu tapmışdı atamın mene olan hirsini zaman soyudmuşdu.. Olya ile Vladimirin evlenmeyi de ayrı bir hekaye idi... Cox sonradan

<< 1 ... 64 65 [66] 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)