deyildi çünki üç dörd ay içinde biz
neçe neçe bu cür yaralını müalice edib cebheye
yola salmışdıq...
Ona morfin vurarken birde diqqetle üzüne
baxdım... Bilmirem niye amma bu üz mene
hedsiz derecede yaxınlıq doĝmalıq hissi
oyadırdı... Halbuki o menim ve menim ölkemin
düşmenlerinden biri idi.... ... Qapını açan kimi Krüger ve yanındakı
eskerler ayaĝa qalxıb mene yaxınlaşdılar. Oların
üzündeki heyecandan belli olurdu ki, öz
komandirlerini çox sevirler.
-Narahat olmayın emeliyyat uĝurla keçdi,
veziyyeti heleki normaldı her şey sabah seher
aydın olacaq, amma demek olar ki, tehlüke
arxada qaldı...
Dedim... Bu sözlerden sonra Krüger derin bir
nefes alıb gűlűmsedi ve elini mene uzatdı,
teccüb içinde elimi ona uzattım...
- Teşekkür edirik hekim.
Deyerek elimi sıxdı.
Heyecandan söz tapa bilmedim sadece.
-Vezifemizdir -deyib elimi onun elinden
ayırdım ve elave ettim- biz sehere qeder onun
yanında qalıb veziyyetine nezaret ederik...
Olya ile birlikde otaĝın küncüne qoyulmuş enli
divanda oturmuşduq, ikimizde susurduq. Birden
Olya dillendi..
-Nikita? - üzümü çevirib sual dolu nezerlerle
ona baxdım - Biz niye bu adamı xilas etdik?
- Nece yeni niye Olyacan?
- Yeni... Axı o bizim düşmenlerimizdendir..
- Axı bu bizim işimizdir Olyacan, biz hekimik...
- Çox qeribedir..
- Qeribe olan nedir
Deyib onun gözlerine baxdım.. Otaq qaranlıq
olduĝundan Olya menim üzümü aydın göre
bilmirdi buda meni sevindirirdi.
- Bu adamın sene baxışları..
Menim üreyimi qeribe bir qorxu bürüdü.
- Nece yeni mene baxışları?!
- Nece deyim... Qeribe bir şey vardı
baxışlarında.. O gün, xestexanada pillekanlarda
da sene eyni ile bele baxırdı..
"Demek bu qeribe şey Olyanın da diqqetini celb
edib" deye düşündüm.
- Bilmirem hec diqqet etmemisdim.
Özümde gözlemeden yalan dedim...Utandım niye
axı yalan dedim... Bunun sebebini heç cür izah
ede bilmirdim.
Ìkimizde sustuq, yene sükut çöktü. Bir saat
sonra hava işıqlanmaĝa başlamışdı. Olya'ya
baxdım. O yuxuya dalmışdı. Men

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)