ise heç cür
gözümü yuma bilmirdim. Etrafa nezer salırdım
üzerinde gül resimleri olan divar kaĝızı çekilmiş
divarlarda asılmış... Doĝma Rusiyamın tebiet
menzerelerinin çekildiyi tablolar insanı valeh
edirdi. Bu otaqda her şey rus medeniyyetini ve
tarixini eks ettirirdi.
Etrafa sükut çökmüşdü, saatın ahengdar
tıqqıltısı sükutu pozurdu. Manee ola bilmediyim
qüvvetli bir hiss meni onun yataĝına doĝru
çekirdi... Ona baxdım gözleri qapalı idi, alnı ter
içinde idi görünür yarası ona eziyyet edirdi,
aĝır aĝır qalxıb-enen sinesine baxdım... Elimi
uzadıb nebzini yoxladım. Normal idi, elimi
çekmek isteyende elimden tuttu... Bir an üreyim
dayandı sandım, nefesim tutuldu, yavaş yavaş
gözlerimi qaldırıb onun üzüne baxdım.
O sert baxışlar üzüme zillenmişdi.. Amma indi o
baxışlarda daha başqa bir şey var idi...
Bu açıq aydın hiss olunurdu.. Getdikce artan
qeribe bir qorxu içinde gücle eşidilecek bir sesle
sadece
- Özünüzü nece hiss edirsiniz?
Deye bildim... Udqundu derin bir nefes almaqa
çalışdı...
- Deyesen men ölmüşem... Çünki melekler yalnız
cennetde olur...
Dedi onun bu sözüne özümde gözlemeden sert
cavab verdim..
- Narahat olmayın ölseydiniz cehennemde olmuş
olardınız... Tessüf ki, buranı cehenneme siz
çevirirsiniz...
O yavaşca elimi buraxdı, ve menim üreyimde
cevriliş yaradan bir söz dedi...
-Belkede siz haqlısınız.
Özümü cox pis hiss ettim bu menasız söhbeti tez
bitirmek ve mümkün olduĝca bu insandan
uzaqlaşmaq üçün...
- Yoldaşlarınıza xeber verim...
Deyib qapıya yöneldim.
Biz xestexanaya qayıdarken artıq saat 7 idi. Çox
yorulmuşduq, baş hekim bize istirahet üçün icaze
vermişdi. Olya otaĝımıza qalxarken men
palataları gezmeye başladım, bilmirem niye
amma tek qalmaq fikirlere dalmaq istemirdim.
Bu lenete gelmiş fikirler meni çox yorurdu.
Bir an sadece bir an atamı dinleyib her şeyi,
arxada qoyub buralardan getmediyim üçün
peşmanlıq hiss ettim.. Bir anlıq zeiflik edib
daldıĝım bu düşünceden utandım... Çox
insandan daha yaxşı

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)