olan bu veziyyetimde bele
şikayetlenmek meni utandırdı. Yox men ne
işden, ne aclıqdan, nede ölümden qorxurdum...
Sadece bir an başımı anamın dizlerinin üzerine
qoyub atamın yaxınlarda olub meni qoruduĝunu
bilerek sakit bir yuxuya dalmaq isteyirdim...
Elimde bir stekan qendsiz çay üçüncü
mertebenin penceresinden uzaqlara baxarken,
yanımda bir ses eşittim.
- Deyesen uzaqlardasınız Hekim xanım?
Çevrildim, bu Krüger idi.. Onu burda görmek
meni teccüblendirmişdi. Yanımda dayandı...
- Gerek meni baĝışlayasınız Hekim xanım -
deyerek söze başladı, bu danışıq terzi meni bir
an qorxuttu- Men yene sizi narahat etmeli
olacaĝam... Menim dostuma müalice lazımdır,
men size çox etibar edirem.
Aman Tanrım... Hem ölüm kimi qorxduĝum,
hemde eyni derece can attıĝım o görüş...
Sebebini özüme bele etiraf ede bilmediyim qorxu
hissi yene bütün vücudumu bürüdü. Çaresiz...
-Bir deqiqe gözleyin çantamı götürüm..
Deyib otaĝıma yollandım..
On deqiqe sonra biz qara renge boyanmış
maşınla liteniya küçesini arxada qoyurduq...
Opera binasının qarşısından keçerken diqqetle
bu hündür qara his basmış bezi yerleri uçub
daĝılmış binaya diqqetle baxdım... Cemi 5 ay
evvel biz Olya ile burda saatlarla bilet növbesine
dayanardıq... Her vaxt insanlarla dolu olan bu
bina indi yetim bir uşaq kimi tek tenha qalmış,
payızın nefesi aĝacları soldurduĝu kimi,
müharibenin de nefesi bu binanı bu şeheri
soldurmuşdu...
Menimle yanaşı oturub binaya diqqetle baxdıĝımı
gören Krüger.
- Deyesen buranın sizde xatireleri var, Hekim
xanım?
Deye soruşdu..
- Beli eledir, bura menim üçün doĝma ve çox
ezizdir...
- Yavaş-yavaş bize de doĝma olacaq..
Dedi bu söz meni özümden çıxardı döze
bilmeyib...
- O mence size qismet olmayacaq. Bele eminlikle
danışmayın Cenab..
Dedim... Tecüblüdür men onun qezebleneceyini
düşünerken o gülümsedi.
- Ola biler Hekim xanım, ola biler - deyib derin
bir nefes aldı ve elave etti- Men qatil deyilem
Hekim xanım, mende sizin kimi operanı sevirem,
amma

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 67 >>

_Subhan [OFF] (30.06.2016 / 19:25)