Aytac bu gözlenilmez fürsetden lazımınca istifade etmeyi qerara almışdı. Turalı ele keçirmek üçün daha gözel ne ola bilerdi???
Esmin ise gözlerini bir nöqteye zilleyib düşünürdü. Tural niye bu qeder mesafeli ve soyuq davranırdı ona? Belke de daha onu sevmirdi? Unutmuşdu onu?- kimi suallarla beynini meşğul edirdi. Onun bedenine hakim olmuş fikirlerden Aytacın çiynine zerifce toxunuşu ayırdı.
A: bağışla qorxutdum?
E: biraz he. Eybiyox canım.
A: Esmin seninle danışmalıyıq.
E: buyur
A: Esmin bax bilmirem nece deyim ancaq bunu demeliyem. Tural ile danışdım indi. Deyir ki...
E: ne deyir? Üreyim çekildi daha tez ol
A: deyir ki, Esmine de menden el çeksin meni gözlemesin men gedirem xarice
E: o an bütün bedenim buz kesdi sanki. Beynim hele de aldığım bu xeberi analiz edirdi. Tural... Sevdiyim oğlan... Meni istemediyini deyirdi... Göz yaşlarımı gücle saxlayırdım. Bogazımda tıxanmışdı bütün sözler. Danışmaq, nese demek istesem de danışa bilmirdim.
Esmin dolmuş gözleri ile baxdı Aytacın üzüne. Keder, çaresizlik, yalvarış dolu gözlerle baxırdı...
Aytac görürdü ki, planı baş tutur artıq. Yalançı keder ifadesini üzüne qondurub Esmine teselli vererek vaxt itirmeden Turalın yanına getdi.
T: ne oldu?-deye heyecanlı sesle xoş bir xeber gözleyirdi Tural.
A: Tural danışdım ancaq seni istemir. Dedi ki, artıq sevmirem onu.
Tural bir an baxdı Aytacın üzüne boş ifade ile... Ne deyecekdi ki? Günah özünde idi. Heç kimi günahlandıra bilmezdi. Ne Esmini ne de başqa birini... Artıq qerarını vermişdi. Gedecekdi buradan...
E: Eve gedene qeder özümü gücle saxladım.. Turalı gördükce nitqim tutulurdu. Qışqırıb bağırmaq ona içimdeki nifreti boşaltmaq isteyirdim. Ancaq yene de susmaq mecburiyyetinde idim.
Esmin yol boyu susaraq sessizce ağlayırdı. Eve çatdıqda eynini bele deyişmeden yatağına uzanaraq hönkürtü ile ağladı. Neçe saatdı ağlayırdı artıq bilmirdi. Özüne geldiyinde çox gec olduğunun ferqinde idi. Saata baxdıqda artıq gece 4 olduğunu gördü. Ayağa qalxaraq duş qebul edib

[1] 2 3 4 >>