yeniden yatağın bir küncündr oturdu. Tural nece de deyişmişdi bu müddet erzinde. Heç mi sevmemişdi onu? Nece qıya bildi Esmine?-bu fikilerle yuxuya getdi Esmin...
Yeni seher... Yeni ümidler... Esmin gücle de olsa yuxudan oyandı. Şiş gözlerinden bütün geceni ağladığı belli idi... Tural bugün gedeceyini demişdi ancaq bu qeder tez gedeceyine inanmırdı.
Turalgilde ise tamam ferqli abu-hava vardı. Tural Ani bir qerarla getmeye qerar verdiyine göre atası axşama biletini almışdı. Artıq gedirdi. Ne vaxt qayıdacaqdı heç özü de bilmirdi... Hamı ile bir-bir sağollaşaraq yola düşdü...
Esmin sanki eve sığmırdı. Çıxıb getmek isteyirdi buradan. Her şeyden uzaqlaşmaq, her kesle elaqesini kesmek... Daha çox dayana bilmeyib Ülkere zeng etdi. Sesinin qemgin olduğunu gören Ülker onun Turalın gedişine göre bele olduğunu fikirleşerek teselli verir ona.
Ü: Esmin üzülme gözelim qayıdacaq o baxıb görersen.
Esmin ise ne olduğunu anlamayaraq ne? Kim?- deye suallar verdi.
Ülker sehv fikileşdiyini anlayıb mecbur qalaraq her şeyi Esmine danışdı. Esmin ise gece olanları, Aytacın dediklerini ona dedikde her ikisi teeccub içerisinde idi. Ülker qardaşının bele deyeceyini inanmır, Esmin ise onun gedişini bu qeder tez qebul ede bilmirdi. Daha heç ne danışmadan sağollaşdılar...
Belelikle günler, hefteler bir-birini evez edirdi. Ülker tez-tez Esminle görüşür, onun ehvalını yaxşılaşdırmağa çalışırdı. Esmin ise ne qeder güclü görünse de içinde fırtınalar vardı. Bele günlerin birinde qızlar şirin söhbet ederken Ülkerin telefonuna zeng gelir. Esmin ekranda Tural yazısını görende üreyi quş kimi çırpındı. Heyecandan eli-ayağı esdi. Ülker bunu hiss etse de biruze vermeden sakit tonla Turalla danışmağa başladı.
T: salam Ülker necesen?
Ü: yaxşı sen?
T: sağol. Neyleyirsen? Hardasan?
Ü: heç yaxşılıqdı.
T: nese olub? Sesin qeribe gelir? Hardasan sen?
Ü: şey men Sevil nenegildeyem.
T: yaxşı sonra danışarıq-deyib desteyi asır.
Esmin buz dağı kimi sert görünmeye çalışsa da alınmırdı. Hele de Ülker onu

<< 1 [2] 3 4 >>