Esl şok yaşayırdı Esmin... Nitqi tutulmuşdu sanki. Heç ne deye bilmirdi. Gözleri böyümüş şekilde anasına baxırdı sadece. Ağlamaq keçdi içinden ancaq bilirdi ki, ağlasa veziyyet daha da gerginleşecek. Ona göre sadece susdu...
X: söz soruşuram senden! Baxma ele üzüme!
Nehayet özünü toplayaraq anasının qarşısında dik dayanıb cavabını verdi.
E:men artıq hereket etmemişem! Eger eledirse, yaxşı razıyam gelsin Muradın ailesi!
Sonrada peşman olacağı bu sözü şüursuz şekilde demişdi Esmin. Daha bir kelme bele etmeden otağına getdi. Ağlamaq artıq onun gündelik heyat rejimine çevrilmişdi. Yene de yere çöküb yatağına söykenerek sessizce azadlığa buraxdı göz yaşlarını... Yene de üsyan
edirdi her şeye her kese...
E: axı niye her şey menim başıma gelir?! Her şeyin günahkarı o atam dediyim adamdı. O bizi buraxıb getmese bunlar olmayacaqdı. Belke indi mende öz yaşıdlarım kimi tehsil alıb, gelecek heyatımı özüm planlaşdıracaqdım. Ancaq indi??? İndi kimsesizem deye her kesin üzerimde söz haqqı var...- deyerek yene de ağlamağa davam edir.
Xatire xanım dediyi sözden peşman olmuşdu. Esebini cilovlaya bilmeyib Esmine ağır sözler demişdi. Buna heç cüre haqq qazandıra bilmezdi... O da bunların bele olmasında keçmiş yoldaşını günahlandırırdı.
X: ah Perviz ah... Her şeyin günahkarı sensen. Bizi qoydun getdin. Bütün aileni parçaladın. Qızımı, meni gözü yaşlı qoydun...
Artıq Ülker olmadığı üçün Esmin Aydana zeng ederek bütün derdini, olanları ona danışır..
A: Esmin narahat olma. Belke de xeyirli olacaq?
E: heç ne de olmayacaq. Men bedbextliye mehkumam.
Bir neçe gün sonra elçilik oldu. Esmin bunun baş tutmaması üçün bir möcüze gözlese de artıq gec idi. Şirin çaylar içildikden sonra Muradın anası Feride xanım Esmini görmek üçün onun otağına gelmişdi. Esmin ise ne deyeceyini bilmez halda qadına baxırdı.
F: Xatire göz deymesin ne gözel qızın var. Bundan sonra da menim gelinim olacaq-deyerek Esmini öpüb qucaqlayır.
Esmin ise mümkün qeder mehriban davranmağa çalışır. Çünki bu işde

[1] 2 3 4 >>