Esmin heyecan ve eseb qarışıq hisslerle qapıdan çıxarken qarşısında Turalı gördü. Tural bir deqiqe bele gözlemeden onun qolundan tutub qırağa çekir. Esmin ise esebini artıq cilovlaya bilmirdi. E: sen ne edirsen?! Çek ellerini! T: niye? Nişanlın görer? Eşitdim çox sevirsen onu. Ne qeder? Meni sevdiyin qeder? E: sene ne?! Sen get Aytacının yanına! Bir de görmeyim seni etrafımda! T: yoxsa ne olar? Nişanlın meni öldürer? E:he!- dedi heç düşünmeden. Tural ise daha heç ne demeden zala qayıtdı. Esmin bayaqkı söhbeti yadına saldıqda hereketleri ile sanki Turalın sözlerini tesdiqlediyini ferq etdi. Nişanlısını seven biri danışırdı. Ancaq bunu belke de şüursuz şekilde etmişdi. Çünki Turala olan esebi ve kini bunu etmeye mecbur edirdi Esmini. Daha da düşünmeden zala- Muradın yanına qayıtdı. Artıq gec olduğu üçün baş ağrısını behane ederek eve getmeye razı saldı Muradı. Yol boyu göz yaşlarını gücle saxlayırdı Esmin. Nehayet eve geldikde yorğunam deyib otağına gedir. Ezab çekirdi Esmin. Acı taleyine, uğursuz sevgisine ağlayırdı. Murad toy boyunca Esminle çoxlu şekil çekdirmiş heresinden bir eded ise Esmine vermişdi. Esmin ağlayaraq esebi şekilde cırırdı bütün şekilleri. Yalnız bir şekil diqqeti celb edir. Şekili gördükde daha da hönkürtü ile ağlayır. Şekilde Esminle Murad reqs ederken arxada Tural da vardı. Ağlayaraq şekili qucaqlayıb yuxuya gedir. Seher oyandıqda kim bilir neler olacaqdı. Esmin seheri baş ağrısı ile açır. Ayağa qalxmaq istese de taqeti yox idi. Ele olduğu yere çökür. Biraz sonra Muradın zengi ise her şeyi daha da çıxılmaz veziyyetde qoyur. M: sabahın xeyir. Oyanıbsan? E: he oyanmışam. M: bugün bir yere gedeceyik hazır ol gelib götürecem seni. E: hara? Menim başım ağrıyır getmek istemirem M: Senin uşaqlıq dostunla. Dünen toyda danışdıq qerara aldıq ki, bugün görüşek. Tural sanki qara bulud kimi çökmüşdü Esminin heyatına. Esmin bu eşitdiklerinin tesirinden çıxa bilmirdi. Murada ne deyeceyeini bilmirdi. Eger her şeyi olduğu kimi dese Murad belke de onu öldürerdi.

[1] 2 3 >>