sıxmağa başladı..
-son defe deyirem! menimle adam kimi danış!
-yox, yox, fikrimde qetiyem. Seni 100% meşeden
tapıblar ve ehlileşdirmeye çalışıblar amma
olmayıb..- dememle meni maşından düşürtmeyi
bir oldu. Hansı ara eledi bunu?
-ne edirsen sen? – dememle yeniden
saçlarımdan yapışdı..
-sen çox olmağa başladın! Evlenmek de
istemirem amma atam mecbur edir. Ona göre de
hirsimi çıxmağa adam axtarıram. Ela oldu,
senden çıxaram!- saçımı buraxmasıyla döymeye
başlaması bir oldu. Taqetsiz qalmışdım. Meni
vurmasıyla yere yıxılırdim. Her yere
yıxıldığımda da söyerek qaldırıb yeniden
döymeye başlayırdı. Tam bitti deyerken
qarnımda hiss etdıyim ağrı.. nefessiz qaldım
sanki. He, qarnımı tepiklemeye başlamışdı.
Gözlerim qaralırdı. Nefes ala bilmirdim. Hr ne
qeder gözüm yumulsa da tenginefes halda
yanıma oturduğun gördüm. Mene baxaraq
gülürdü. Çox ağrım vardı. Ve gözlerim istemeden
yumulurdu. Ölüm? Bu qeder tez? Bu qeder asan?
Ve bir sadist terefinden? Men bunları
istememişdim axı heyatdan. Men bunlara layiq
olacaq ne etdim? Ne? Gözlerimin ağırlaşmasıyla
daha da emin idim geri dönüşün olmadığına..
Elvida heyat.. Elvida ata...Kiminse qolumu dürtmesiyle yuxudan oyandım.
Ceyhunla maşındaydıq. Ceyhunun narahat
baxışları üstümde idi..
-damla, yaxşısan? Yuxu görürdün deyesen. Ata
deye sayıqlayırdın.- hey, onlar yuxu idi? Ağrım
da yoxdur. Çox şükür.
-ne vaxtdandır yatıram?
-Maşına mindiyinden beri. Neyse. Yaxşısansa
gedek. Işlerim var.- yeniden üzünde sert ifade
yarandı. Bayaq o menim üçün narahat olmuşdu?
He.. axmaq Damla! Neye sevinirsen? Yuxunda
bele sene ezab çekdiren insandır o. Narahat olsa
ne olar? Başımı geriye söykeyib üzümü Ceyhuna
çevirdim. Evvel onu heç bu qeder yaxından
izlememişdim. Açıq qehveyi saçları dağınıq idi.
Bir tutamı gözüne düşürdü. Eliyle saçlarını
geriye atıb yeniden diqqetini yola verdi. Saqqalı
vardı. Teze çıxırdı. Amma bu üzünün xettlerini
örtmürdü. Qaşları hemişeki kimi çatıq idi. Gün
düşdükce saçları parlayır,

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 93 >>