uşaq iken meni
apardığı qebirsanlıq yadıma düşdü..
-ata, bura haradır?
-seni biriyle tanış edecem.. bax bu Güneldir..
-o kimdi ki?
-seni çooooox seven biri..
-lap çox?
-he, qızım, lap çox..
-men onu tanımıram axı..
-o seni tanıyır.. ve çox sevir.
-bes niye burda qalır? Evi yoxdur?
-onun evi burdadır qızım, sen onu görmürsen
amma o seni görür.. indi başa düşmezsen amma
senin üçün burda qalmağı seçdi.. sene heyat
vermek üçün öz canından keçdi..
Gözlerimi açıb ayağa qalxdım.. atam meni ora
cemi 2-3 defe aparmışdı. Belke de çox.. amma
men bu qeder bilirem.. Böyüdükden sonra ora
heç getmemişdik. O qadın kim idi axı? Ayağa
durub şkafdan albomları götürdüm. Bir-bir
şekillere baxmağa başladım. 3 yaşımdan evvelki
şekillerde anam yox idi. Daha doğrusu, bu güne
kimi anam bildiyim qadın. Albomu bağlayıb
yerine qoydum.. atamın sesinden geldiyini
anlayıb aşağıya düşdüm. Atam telefonla
danışırdı. Yanınd oturub bitirmesini gözledim.
Telefonu söndürdükden sonra gülümseyerek
üzünü mene çevirdi..
-qızım, necesen?
-menim 3 yaşıma qederki şekillerimde niye
anam yoxdur?- bilirem ani oldu amma özümü
tuta bilmedim. Atamın bir an sifet ifadesi
deyişdi..
-şey.. o haradan geldi ki, ağlına?
-niye yoxdur?- bir az sert oldu amma söhbeti
deyişmesine icaze vere bilmezdim.
-anan şekil çekdirmeyi sevmirdi o vaxtlar..
-ele bu?
-he, niye soruşdun ki?
-heç.. heç.. maraqlı geldi..- qapının
döyülmesiyle anam hamıdan evvel otaqdan çıxıb
qapını açdı.. işıq süretiyle.. Yene onlar
gelmişdi.. bildiniz kimi deyirem.. Ayı ve çox
hörmetli ailesi. Salamlaşıb salona keçdik.
Mümkün qeder onlardan uzaq oturmağa
çalışırdım. Ona göre de onlar divanda
oturduqda men stula keçdim. Bextime bax ki,
ayı menle üzbeüz oturmuşdu.. söhbet getdikce
qızışır, mense darıxırdım. Fuad telefonda
kimlese mesajlaşırdı. Ceyhunun da elinde
telefon kimese nese yazırdı. Vecime de deyil. Ne
halı varsa görsün. Telefonumu cibimden çıxardıb
Sevgiye mesaj yazdım. O da Fuadla danışıram,
sene

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 93 >>