Yuxuya teslim olurdum..
-ceyhun?
-şşt.. yat sen..- hey, bir deqiqe.. men bu ayının
qucağındayam? Buna çox fikir vermeden
yeniden gözlerimi yumdum. Seher ilk defe idi ki,
özüm oyanmışdım. Axı niye oyandım? Ses
yoxdur, narahat eden yoxdur.. dünen tez
yatdığıma göredir deyesen. Axı men öz
otağımdayam.. o ayı getirdi meni bura?
"-uşaq senin kimi öküzü qucağında daşısın,
yerine qoysun, sen hele ona ayı de!"- bu iç
sesim de çox oldu artıq!
-birincisi, sevimli iç ses, men öküz deyilem.
İkincisi, meni otağıma getirdi amma bu onu
insan etmez!- eynimi geyinib şağıya düşdüm.
Yene evde heç kim yox idi. Bu gün çox işim
vardı. Ona göre de celd bir şeyler yeyib evden
çıxdım. Nadir emi heyetdeydi. Daha evvel de
demişdim. Nadir emi bizim şoferdi. Ondan
necese qebirsanlığın yerini öyrenmeli idim amma
nece?
-Nadir emi..
-buyur, qızım..
-şeyy.. padruqamın bir qohumu rehmete gedib.
İndi qebirsanlıqdadır qız. Gedib destek
vermeliyem amma yerini bilmirem..
-Sevginin?
-yox, yox.. başqa biri..
-Allah rehmet elesin. Amma men haradn bilim
hansıdır?
-atamla meni parırdıne.. ora..
-he, bildim.. gel aparım..
-yox, taksiyle gedecem. Sen yolu de..- şükür ki,
ona bildirmeden yerini öyrenmişdim. Az qalsın
yadımdan çıxırdı..
-Nadir emi..
-he..
-atamla anama demersen de.. narahat olarlar..
-yaxşı, qızım..- taksiye minib hara gedeceyimizi
dedim. Üreyim yerinden çıxacaqmış kimi
döyünürdü.. maşından düşüb içeri girdim.
Havanın işıqlı olmasına baxmayaraq ürkütücü
idi. Günel adını axtararaq irelileyirdim. amma
gördüyüm menzere... bizim sarışın orada idi.
Hansısa mezarın yanınd oturmuş, ağlayaraq
nese danışırdı.. sessizce irelileyib mezara
baxdım. Bu ki, menim axtardığım idi. Amma
Ayazın burada ne işi var? Çox asta danışırdı..
Pıçıltılarının arasından sadece "söz verirem,
qisasını alacam" eşitmişdim. Ne qisası? Ve onun
burad ne işi var? Ayaz getdikden sonra qorxaq
addımlarla qebire yaxınlaşdım. Günel.. bu
qadın kimdir axı? Doğum ve ölüm tarixine
baxdım.

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 93 >>