üzünü silerken onun bu halına
gülürdüm. O da mene qoşulub güldükden sonra
yalandan öskürerek özünü ciddi pozisyona aldı.
Men de onun oynadığı oyunu davam etdirerek
üzüme ciddi ifade yapışdıraraq ireliledim..
Bütün günümüz ela keçmişdi. Ta ki, Kübra zeng
edene kimi. Kübra mene zeng edirse menim
eseblerime toxunacaq bir şey bilir.. Yene bütün
kefimi pozacaq. Lenete gelsin, bu qızı sevmirem..
Lenete gelsin ki, lenet oxumağı da sevmirem
amma son vaxtlar dilimden eksik olmurdu..
"-axmaq qız, düşünmeyi buraxıb telefonu açsan
yaxşı olar!"- iç sesime haqq verib istensizce
telefonu qulağıma yaxınlaşdırdım. Sevgi de
narahat gözlerle mene baxırdı. O da bilirdi,
Kübranın ancaq ara qatmaq üçün zeng etdiyini..
-Kübra?- o olduğuna emin olmaq istercesine
adını seslendirdim. Sual qarışıq bir ifadeyle..
-Damla, canım hardasan?- canın batsın! Çıxsın
o canın cansız qal, Kübra! Axırıncı defe mene
canım deye xitab edende Sevgiyle aramı
vurmuşdu.
-sen mene zeng etmezdin, Kübra. Yene kimle
aramı vuracaqsan? Ya da bu defe meni nece
biabır etmek fikrin var?
-aaaa, bu dediklerin xetrime deydi. Amma emin
ol ki, indi daha vacib bir şey var. Telefonun
açqdırmı deye yoxlamaq istedim çünki sene şekil
atacam- at Allahın belası! At! Hetta mence sen
get özünü binadan falan at! At ki, dünya senin
kimi pislikden xilas olsun! Gözleri çıxasıca! Kor
olasıca!
-yaxşı, Kübra..- cavab vermesini gözlemeden
zengi bitirdim. Mikrafonda olduğu üçün
dediklerini Sevgi de eşitmişdi.
-Damla, men qorxuram, yene ne edecek
göresen?
-ne edir etsin, ess odur ki, bizim aramızı heç
kim vura bilmez! Bir de bu sehvi etmerem! Heç
vaxt!- telefona gelen o 'möhteşem' daralank
sesinden sonra mesaj bölmesini açdım. Kübra
dediyi kimi şekil atmışdı.. Şekili görende içimde
bütün duyğular isyan edermişce üstüme hücum
çekdi. Xeyal qırılığı, qorxu, heyecan, iyrenme,
tiksinme. Telefonu Sevgiye verib skamyada
oturdum. Üreyim bulanırdı. Sevgi de şekile
baxmış olacaq ki, teeccüble yanıma oturdu.

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 93 >>