sene kömek
etmek üçün buradayam. Meni heç kim
bilmemelidir, şirin qız.. Yoxsa seni qoruya
bilmerem..
-anam ölübmüş..- bunu demeyi men de
gözlemirsim amma içimde saxlaya bilmirdim..
-bilirem.. ve senen eynen anana oxşayırsan,
şirin qız.. onun kimi ters, inadçı. Saçların,
gözlerin, sesin.. Ve sen hele heç ne bilmirsen.
Vaxtı gelende öyreneceksen.. Özüne yaxşı bax,
şirin qız..- onun getmesiyle donub qaldım. Heç
ne deye bilmedim. Anamı bilirdi.. Ve daha bir
çox şeyi.. qulaqcıqları qulağıma taxıb yeniden
mahnını dinlemeye başladım....
KAL, SEVGİNİ DE AL.. GİDİYORUM BEN, SEN
HOŞÇAKAL...
(sürpriz)
Ayaz kimdir? Anamı haradan tanıyır? Onun
anamın mezarında ne işi vardı? Kimin
intiqamını alacaq? Ceyhunu haradan tanıyır?
Beynimi suallar zebt etmişdi.. Bunların
hamısının cavabı vardı. Kilidli bir qutuda..
amma o qutunun açarı kimdeydi? Ayaza onu
gördüyümü dememişdim. Çünki, eyer bir planı
varsa menim onu bilmeyimle yalanlar danışa
bilerdi. Ona göre de bildiklerimi özümde
saxlayacaqdım. Doğru mu deyir yalan mı
öyrenecekdim.. Sevginin zeng etmesiyle beynime
bir sual daha hücum etdi.. Onun dünen mene
sürprizi vardı.. Niye demedi?
-Sevgi?
-Damlaların en gözeliiiiiiii
-yaltaqlanma!
-aaa men yazıq..
-hı, hı yazıq.. Hem dünen mene guya sürprizin
vardı.. Hanı?
-he, gelmedi..
-offf, Sevgi, ne gelmedi?
-axşam görersen..
-yaxşı, Sevgi, men indi parkdayam ve eve
getmeliyem. Sonra danışarıq..
-helelik..- telefonu cibime qoyub eve getdim..
Gün boyu evde olacaqdım ve buna sevinirdim.
Sevgi derslerin başlamasını sebirsizlikle
gözleyirdi. Ne imiş, uni heyecanı, ne imiş,
darıxırmış bütün günü.. İlin ortasında
gösterecem men ona uni heyecanını.. Sanki,
Parise istirahete gedir. Unidi bu uni! Ders
oxuyacaqsan! Ellerimi yuyub otaqdan kitabımı
götürdüm. Kitab oxumağı sevirdim amma son
vaxtlar buna hevesim olmurdu. Salona düşüb
divanda oturdum. Sonra ağlıma gelen şeyle
yeniden ayağa qalxıb özüme çay süzdüm.
Ehtiyatla salona keçib divanda oturdum

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 93 >>