tekrar..
Çayı da yanıma qoyub kitabı oxumağa başladım.
Sevirdim bu kitabı. Yarıya qeder oxuduqdan
sonra kitabı bağlayıb kenara qoydum.
Bezdiyimden deyil, gözlerim dolmuşdu..
Oxuduğum son cümle beynimde tekrarlanırdı..
"-Seni seviyorum, adamım..
-Seni seviyorum, kadınım.." bu cümleleri
beynimden atmağa çalışıb otağıma keçdim..
qara şalvar, ağ köynek geyinib saçlarımı açıq
saxladım.. Şehla xalanın yanonına düşüb
üzünden öpdüm..
-tontonuuuuummmmm..
-canım qızımm...- onun mene bele xitab
etmesini sevirdim.. Ana kimi..
-şehla xala, qara yaylığın var?
-var quzum, niyeki?
-1-2 saatlıq işim var, getirecem..- yaylığı
verdikden sonra evden çıxdım.. Nadir emiye
taksiyle gedeceyimi deyib az evvel zeng etdiyim
taksinin gelmesini gözledim. Çox keçmeden
gelmişdi.. gedeceyimiz yeri deyib, elimdeki
yaylığı başıma bağlamağa çalışdım. Çox böyük
idi ve bağlanma qaydasını bilmirdim. Çaresiz
qalıb başıma serdim.. Çiynimde qalan ucunu de
boğazımdan yüngülce dolayıb diger çiynime
atdım. Bele daha yaxşıdır.. düşüb gül de
aldıqdan sonra tamam idim. Başım arxaya
söykeyib çatmağımızı gözledim.. Maşından
düşüb ehtiyatla içeri girdim. Meni kiminse
görmesini istemirdim. Xüsusile de Ayazın.
Mezarın yanına gelib aldığım gülleri qoydum.
Yanına oturub uzun-uzun baxdım..
-ana, men geldim.. Bilirsen, sene ana demek
çox çetindir. Çünki, anam olub-olmadığını deqiq
bilmirem. Amma içimden bir ses senin anam
olduğuna inanmamı isteyir.. Ana, bağışla..
Heyatını aldığım üçün bağışla.. O qadına iller
boyu ana dediyim üçün bağışla.. Seni görmeye
gelmediyim üçün bağışla.. Seni bilmediyim üçün
bağışla.. Bilirsen, ana, onun anam olmadığını
öyrenende heç pis olmadım. O mene analıq
etmedi ki.. Menim anam heç olmamışdı ki..
Uşaqlarla analarını görende anlayırdım, anam
olmadığını.. Çox yoruldum, ana.. Heç kime
güvenim yoxdur.. Sözde hamısı meni sevdiyini,
qoruduğunu deyir. Amma hamısı mene yalan
deyir.. Hardasan, ana? Meni niye tek qoydun?
Deyerdimi, ana? Meni dünyaya

<< 1 ... 40 41 [42] 43 44 ... 93 >>