toparladım demişdim ki, gülmeye
başladım. Daha çox gülmek isteyirdim. Güldükce
hamı mene baxır ve bu da menim daha çox
gülmeyime sebeb olurdu. Ne olurdu mene? Heç bir
fikrim yox idi amma gülmek isteyirdim.. Artıq
Ceyhun da mene narahat şekilde baxırdı..
Qehqehelerle gülürdüm. Neye gülürdüm? Özüm de
bilmirdim.. Aniden ağlamağa başladım. İçin-
için ağlamağa.. atam da ağlayırdı.. Amma
menim halıma.. Ceyhun telaşla ayağa qalxıb
yanıma geldi.. men ağladıqca hamı telaşa
düşürdü.. son xatırladığım Ceyhunun meni
qucağına alması idi.. Nifret etdiyim iyle
oyandım yuxudan.. Xestexanada idim. Başım
ağrayırdı.. Başımı sağa çevirdim.. Atamla
Ceyhun yanımda idi.. Niye burdaydılar ki? Niye
buradaydım ki? İçeri giren hekimle diqqetimi
ona verdim..
-Damla xanım, yaxşısız?
-men niye burdayam?
-qorxulacaq bir şey yoxdur.. esebleriniz pozulub..
İndi yaxşısız?
-he.. - Ceyhun diqqetini hekime vermil, onun
dediklerini dinleyirdi.. Menim üçün narahat
olmuşdu?
-stresden uzaq durmalıdır bir müddet.. Men sizi
bir psixoloqa yöneldecem.. Onun üçün ağır olan
şeyler yaşayıb. Bunu psixoloq saha etraflı
danışacaq.. Bir azdan çıxa bilersiz..- hekimin
getmesiyle üzümü atama çevirdim. Ağlamışdı..
-qızım, ne olub?- ne mi olub? Bu sualı mene
nece vere bilirsen?
-eve getmek isteyirem.- bu sözümden sonra heç
ne dememişdiler.. Eve çatdıqdan sonra otağıma
çıxdım. Ellerimi yuyub, dişimi fırçaladım.
Gözlerim qızarmışdı ve şişmişdi.. üzümü de
yuyub yerime uzandım.. Sabah qapının aniden
açılmasıyla dik atıldım. Sevgi gelmişdi..
yatırdım! Qapını bele açarlar?!
-Damla, yaxşısan?
-yatmağa qoysaydın, daha yaxşı olacaqdım..
-he, demeli yaxşısan.. Fuad dedi.. Dünen ne
olmuşdu? - olanları başdan danışdım. Meni
anlayan tek insan o idi.. Meni qucaqlayıb bir
müddet ele durdu. Narahat olurdu menim üçün..
Fikrii dağıtmaq üçün söhbeti men başlatdım..
-menim sürprizim hanı?!- sesimi sert
çıxartmağa çalışırdım.
-aaaa deliye baxe.. Men demişdim sanki, dünen
deli ol.. Qaldı bu

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 93 >>